Weinig bands in de geschiedenis van de heavy metal hebben een verhaal dat zo opmerkelijk is als dat van CIRITH UNGOL. Opgericht in de vroege jaren 1970, creëerde CIRITH UNGOL een geluid dat de wereld nooit eerder had ervaren. De band creëerde een voor die tijd ongehoord donkere en apocalyptische sound die obscuur en geheimzinnig, mysterieus en excentriek, maar bovenal verpletterend zwaar en ‘doomy’ was. In 1992 was het liedje na vier albums uit. Pas eind 2016 gaf de band uit Ventura, Californië opnieuw teken van leven.
Foto: Peter Beste
Wereldwijde ineenstorting
In 2020 verscheen er met ‘Forever Black’ eindelijk een vijfde album en dat bleek het startschot van een nieuwe creatieve golf. CIRITH UNGOL liet er geen gras over groeien en begon al met het schrijven van nummers voor ‘Dark Parade’ zodra ‘Forever Black’ was uitgebracht. Net als zoveel andere bands raakten ook zij verlamd door de wereldwijde pandemie en worstelden ze met ziekte, afzondering, verdriet en depressie in hun zoektocht naar donkere, maar levendige kunst. Maar ze hielden vol en werkten aan één nummer tegelijk. De eerste song die ze componeerden was ‘Relentless’ dat hun zelfvertrouwen en heldere visie versterkte.
Lovecraftiaanse tuimeling
De rest van het album kwam vanzelf, gevoed door persoonlijke ellende en de tragedie van de wereldwijde ineenstorting. In oktober 2022 startte het vijftal met de opnames van ‘Dark Parade’. Het eindresultaat bulkt van pessimisme en pijn en wordt door de band omschreven als “een halsoverkop Lovecraftiaanse tuimeling in een afgrond van horror en wanhoop en aantoonbaar de meest vitriolische expeditie die CIRITH UNGOL tot nu toe heeft ondernomen”. Ondanks de op fantasie geïnspireerde songs op de eerste albums en hun van Tolkien afgeleide naam stopte de band halverwege de jaren 80 met het verkennen van thema's gerelateerd aan zwaard en tovenarij. De meeste onderwerpen die ze sindsdien aansnijden, zijn echter en angstaanjagender dan de verzonnen wezens die met zwaardzwaaiende krijgers vochten.
Dodelijk(er) visioen
De nieuwste single ‘Looking Glass’ markeert het begin van een conceptuele reeks van vier nummers die de luisteraar introduceert in 'The Dark Parade', een tocht langs ‘de duisternis binnenin’ die weinig ruimte laat voor een happy end. "Is het een nachtmerrieverhaal over zelfreflectie of gewoon een andere reis door de barsten in onze realiteit en de vloek van gebroken dromen?", vraagt zanger Tim Baker zich af. "Het is niet helemaal wat Lewis Carroll [auteur van Alice's Adventures in Wonderland en het daaropvolgende Through The Looking-Glass] in gedachten had, maar een nog somberder en dodelijker visioen. Alice ontdekte dat haar visioenen het tegenovergestelde waren van haar dromen, maar hier zijn ze een en dezelfde. Zullen de nachtmerries verdwijnen als we wakker worden, of zijn onze wakkere uren slechts het verlengde ervan? Als we eenmaal de spiegel kapotslaan, is er geen weg meer terug ..."
