Ondanks 35 jaar concerten bezoeken op de teller, moet dit de eerste keer geweest zijn dat we absoluut niets zagen van de artiest in kwestie, tot de show afgelopen was dan. ANNA VON HAUSWOLFF gaf ons die primeur toen ze optrad in de Sint-Stevenskerk in Nijmegen. We bezochten deze stemmige locatie al eerder voor een akoestisch concert van Amenra, maar zo overdag, met volop lichtinval van buitenaf, gaf het toch een andere sfeer. Niks aan te doen, want vanwege de avondklok die om 17.00 u in ging, waren we al erg blij dat men de creativiteit had om dit gebeuren in de namiddag te programmeren.
Anna had trouwens genoeg reden om dit in een kerk te doen. Haar recentste album ‘All Thoughts Fly’ werd volledig solo opgenomen op een kerkorgel. De kleine Zweedse, die de plaat integraal ten gehore kwam brengen, zat helemaal verborgen achter het gigantische historische orgel uit de achttiende eeuw, maar maakte zich wel degelijk kenbaar met een overweldigende geluidsmuur. Vanwege de quadrofonische opstelling werd je in elk deel van de kerk ondergedompeld in haar bevreemdende wereld en de bassen daverden door ons heen, waardoor je je één voelde met de muziek. Als onderbouwing van dit ouderwetse geweld zorgde iemand voor een laagje elektronische klanken die het geheel iets moderner lieten klinken, maar het mooie daarvan was dat dit erg subliem gebeurde en soms zelfs amper merkbaar was als je het niet wist.
Door de omgeving had het allemaal een erg verheven effect, al klonk het tegelijk erg donker en was dit een bijna hypnotische, of misschien zelfs ‘narcotische’ ervaring. Het klonk op sommige momenten best wel onwezenlijk en er kwam een sentiment van nietigheid opzetten wanneer je overdonderd werd door songs als ‘Persefone’ die uit de 3.600 pijpen van het enorme König-orgel werden geperst. We voelden ons even als Alice die een zwart konijn gevolgd was en na in zijn hol te zijn getuimeld, toch een wat luguber Wonderland bezocht.
Foto’s: Paul Verhagen
