Aangezien het niet zo ver reizen is voor Duitsers om tot bij ons te raken, krijgen we relatief snel lekker vette vissen uit hun grote metalcore-vijver voorgeschoteld. Ook opkomend talent raakt vrij makkelijk tot hier gezwommen. Annisokay headlinede in 2023 de Kavka Oudaan en verdiende een grotere zaal. Dat leek er op het eerste zicht niet van te komen, maar uiteindelijk moest ditmaal toch een upgrade worden ingezet richting de Zappa. Een Duitse metalcore-avond met wat extra Britten trekt gelukkig voor hen heel wat kijklustigen.
Tekst: Robin Maes - Foto’s: Peter Smet
Duitsland en metalcore leven al een hele tijd in schone harmonie. Dat er constant nieuw talent opduikt, zorgt ervoor dat wij nooit zonder potentieël ontdekkingsmateriaal vallen. Zo wordt deze avond op gang getrokken door THE NARRATOR (8). Die trekken meteen stevig door. Hun muur van geluid klinkt vanaf de start afgemeten scherp. Naast het knap muziekmanschap valt onze mond regelmatig open voor de stem van hun zanger Fabi. Jawadde, die kan een stukje schreeuwen. Niet enkel doet hij het enorm goed, hij vindt ook alle perfecte plekjes in de songs om live een extra kreet toe te voegen.
Vol staat de zaal nog allerminst, maar wie aanwezig is, raakt in geen tijd overtuigd van deze band. De riffs, breakdowns en melodieuze stukken wisselen elkaar goed af. Qua genre passen ze perfect in deze line-up. Wij hopen dus alvast mee dat ze veel zieltjes overtuigd hebben, want ze verdienen het. Ze tonen bakken goesting bij hun nieuwe single ‘Pills From The Start’ en vuren een krachtige knal af met het opvolgende ‘The Witch’. Afsluiter ‘Purgatory’ krijgt zelfs een wall of death. Van een sterk begin gesproken.
We krijgen vanavond ook metalcore uit de UK met HEART OF A COWARD (6). In tegenstelling tot de vorige show krijgen we hier géén sterke audiomix. Alles klinkt een pak doffer en de muzikale explosies missen zo hun punch. Deze bende is ook met één man meer dan de vorige. Met vijf op een relatief krap podium (waar ook al materiaal voor de hoofdact klaarstaat) is het lastiger bewegen. Zo voelt alles snel ‘gewoontjes’ aan en in combinatie met dat matig geluid is er minder om wild van te worden.
Ook wanneer de frontman de zaal vraagt om de cliché-boodschap ‘I Don’t Give A F*ck’ mee te zingen, worden de aanwezigen niet extra bronstig. Het geheel is wat minder catchy. Toch krijgen we ook hier op het einde weer wat dans en duw-plezier in de zaal te zien. Het laatste nummer ‘Hollow’ slaat aan, maar de strijd van de supports hebben de Britten vanavond duidelijk verloren.
Na de twee voorprogramma’s hebben we nog niet al te veel showelementen mogen zien. Het podium krijgt leuk vorm terwijl wij tussendoor getrakteerd worden op hits van Katy Perry, Miley Cyrus en Justin Bieber. Dat doen ze bij ANNISOKAY (8) wel vaker. ’t Is eens wat anders om opgewonden van te raken. Wanneer de lichten dimmen zijn het de tonen van ‘Into The Abyss’ die de sfeer scheppen en de groepsleden op het podium roepen. Er zijn videoschermen, een backdrop en lichtbalken: Annisokay heeft veel meer bij dan je van een optreden in de Zappa gemiddeld zou verwachten. ‘Throne Of The Sunset’ opent sterk, ‘Never Enough’ duwt nog extra door.
Met sfeervolle beelden voor elke song is er constant wat te aanschouwen. Sommige nummers beuken stevig door en doen de zaal headbangen. Elders zijn tracks zoals ‘Ultraviolet’ en het nieuwe ‘Splinters’ meezingers die heel wat heupen aan het shaken krijgen. De balans zit goed. ‘Human’ krijgt heel wat geweld op poten en ook ‘H.A.T.E.’ lijkt al vertrouwd te zijn voor de Antwerpse kelen en vuisten. Brulboei Rudi Schwarzer is goed bij stem vanavond. Gitarist en clean vocalist Christoph Wieczorek zingt met een eeuwige glimlach. We horen dat het grotendeels live wordt gespeeld en da’s mooi. De imperfecties maken het af, al is Annisokay gewoon goed aan het spelen. Iets minder pauzes zouden mogen, maar storen ook niet té hard.
Dé meezinger van de avond is ‘Calamity’, een song die low-key een mainstream radiodoorbraak zou verdienen. Bijgevolg is ‘Coma Blue’ een pak zwaarder om de zaal weer te doen zweten. Rondom ons spotten we genoeg dames en heren die de band duidelijk op een zeer hoog schavotje plaatsen. Tijdens het afsluitende ‘STFU’ schreeuwt iedereen uit volle borst ‘Shut the f*ck up!’ mee. Annisokay stopt er na dit nummer ook mee, gelukkig met allemaal blije gezichtje. Alleszins hebben deze Duitsers een nieuwe upgrade voor een volgende keer nu al verdiend.
