Antimatter werd nog voor de eeuwwisseling in het leven geroepen door twee toenmalige (ex-)leden van Anathema met een onbekende zanger. Danny Cavanagh en Duncan Patterson hebben jaren geleden alweer nieuwe muzikale horizonten opgezocht, maar Mick Moss slaagt er bijzonder goed in om de fakkel over te nemen en een trouwe fanbasis aan hem te binden. We zakten dan ook naar het gezellige De Casino in Sint-Niklaas af om de integere muzikant weer eens aan het werk te zien.
Tekst: Vera Matthijssens – Foto’s: Bert Gysemans
De tournee staat in het teken van het 25-jarig bestaan van Antimatter. We kunnen amper geloven dat er een kwart eeuw verstreken is sinds we de band voor de eerste keer in de Frontline in Gent aan het werk zagen. Al die tijd is Mick Moss sensitieve muziek met hartverscheurende teksten blijven maken.
We krijgen stipt om half negen een openingsact te zien. ANN MY GUARD (8) is een alternatieve rockband met leden uit zowel Hongarije als Nederland die eveneens de gevoelige snaar raakt, maar ook licht psychedelische trekjes vertoont. Zangeres Eszter Anna Baumann is feeëriek gekleed en zingt als een nachtegaal. Ze zijn maar liefst met zeven muzikanten. Later vernemen we dat dit een speciale ‘extended’ versie van de band is, want de extra zangeres, alsook de celliste en de tweede keyboardspeler zijn toemaatjes voor vanavond. Er blijven uiteindelijk nog vier muzikanten over om het laatste nummer ‘Day I Die’ te spelen.
De serene muziek zit tijdens ‘Echo’ en ‘Starseed’ best knap in elkaar en slaagt erin om de lichtjes esoterische sfeer te versterken. Vanaf het derde nummer ‘Callisto’ speelt Eszter ook basgitaar. Ann My Guard is best een aparte band, soms een beetje flirten met emo stuff, anderzijds zich laten gaan in post-rock, dit alles overgoten met spirituele zweverigheid: ze kunnen het allemaal.
De ANTIMATTER (9) tournee ‘XXV A tour celebrating 25 years of music’ is aan zijn derde avond toe. Ook live heeft Antimatter meerdere gedaantes. Soms zijn de shows akoestisch, soms elektrisch versterkt met een heuse band rond Mick en zo hebben we dat het liefst. Antimatter heeft tal van albums om uit te putten en het is fijn dat bijna elke periode vertegenwoordigd is door een tweetal songs. De klank is vanavond optimaal, de gitaren scheuren lekker, klinken helder waar nodig en over Micks warmhartige stem vol melancholie kunnen we niet lovend genoeg zijn. Het is muziek als een aai, strelende klanken die je naar een betere wereld voeren, ook al gaan de teksten over duistere zaken en problemen.
Geopend wordt er met ‘Killer’ uit 2015 (‘The Judas Table’), daarna volgen met ‘Uniformed And Black’ en ‘Firewalking’ twee stukken uit 2012. Na ‘Liquid Light’ zijn het titelnummer van debuutalbum ‘Savior’ en de cover van Dead Can Dance ‘Black Sun’ de eerste hoogtepunten. ‘Paranoid Carbon’ en ‘Fool’s Gold’ laat ons even in 2022 vertoeven. Eén van onze favoriete albums is ‘Leaving Eden’ uit 2007. Lekker veel sensitief gitaarwerk en dat is ook te horen in ‘The Freakshow’. Andere onbetwiste hoogtepunten die ons doen beseffen hoe prachtig en intens deze muziek is, zijn het fragiele‘The Weight Of The World’ en het aloude ‘Angelic’ dat al in 1997 werd geschreven. Met ‘Dream’ is de droom over, maar dan hebben we nog drie bisnummers tegoed.
Daarin geeft de band nog een laatste keer het beste van zichzelf, maar niet vooraleer Mick hartelijk afscheid genomen heeft van zijn trouwe fans en enkele interessante nieuwtjes verspreid. Zo is er nu een nieuw Antimatter album, maar dat staat vol hebbedingetjes en rariteiten, volgens een gniffelende Mick. Je kon de merchandisingstand van Antimatter niet vinden toen we binnenkwamen. We kregen een verklaring. Mick houdt er niet van daar te gaan zitten en belooft na de show van op het podium iedereen die dat wenst z’n driedubbele cd te verkopen. Zo werd het nog extra gezellig, want bijna iedereen wilde wel zo’n exemplaar. Ook komt er in de herfst een nieuw Sleeping Pulse album en werkt Mick momenteel met de zanger van The Foreshadowing aan een nieuw project, genaamd The End Of Empathy. We zijn benieuwd. Dit was in elk geval weer een avond om nooit te vergeten.
