We bevinden ons in het Oneindige Verhaal. Een fijne winkel vol boeken die op een dergelijke manier aan de man worden gebracht dat het uiterst aangenaam toeven is en van enige stoffigheid is geen sprake. Dit is het toneel waar Fleddy Melculy frontman Jeroen Camerlynck zijn net uitgebrachte boek ‘Geen Tijd Voor Spijt’ en het daaraan gekoppelde solo album ‘Weg’ komt voorstellen. Nu, voorstellen is veel gezegd. Het is veel meer dan dat. In het recentste nummer van Rock Tribune gaat Jeroen dieper in op het hoe en waarom van zowel het boek als de plaat. Een must read en hear als je het ons vraagt, zelf al staat het muzikaal mijlen ver van de muziek die we doorgaans centraal stellen. Het is echter 2025 en dan mogen de oogkleppen al eens worden afgezet vinden we.
Het evenement vandaag is gratis toegankelijk. Plaats van gebeuren is de leuke benedenverdieping in hartje Stationsstraat tussen mooie kinderboeken over onder meer dinosauriërs. Alle stoeltjes zijn ingenomen en de lange trap die uitzicht geeft op de draaitafels die klaar staan zit van boven tot beneden vol. Wat een fijn begin van het nieuwe jaar. Jeroen, bijgestaan door DJ Swordz, komt binnen en valt, zonder enige inleiding, met de deur in huis. Het nummer ‘Dokter Kris’ doet meteen naar adem happen. Dit is iets helemaal anders dan de lol die er bij Fleddy shows wordt getrapt. Na een warm applaus steekt de auteur van wal. Hij komt hier vertellen over zijn nieuwe boek en nog wat extra duiding geven. Dat doet hij in zijn eigen stijl waarbij er naast bittere ernst ook plaats is voor een grap en grol. Heel fijn. Aan de hand van enkele passages uit zijn biografie leidt hij telkens een volgende song in. ‘Stemmetje’, ‘Schrik, Schrik bang’ en ‘Hoera Hoera’ komen zo aan bod. Geen drums, gitaarverstekkers en andere rock-n´-roll attributen deze keer, wel een mengpaneel en draaitafels. Ons valt op dat het, in tegenstelling tot de perceptie die we hebben, corvee is voor DJ Swords. Die man kan iets en zonder USB-stick.
Eindigen doet de man met een hip hop versie van ‘T-Shirt van Metallica’. We hebben die song al oneindig veel keer gehoord, maar nog nooit zo. Het doet ons denken aan de woorden van iemand die zei dat een song pas een goede song is al die overeind blijft in elke vorm. We kunnen het er dus over eens zijn dat deze compositie naast pakweg ‘Walk On Water’ mag liggen van ene Reginald Penxten. Na goed 45 minuten zit het erop en vormt zich een lange rij want Jeroen maakt met graagte tijd om de aanwezigen hun boek te signeren. Terwijl we er op staan te kijken zien we hoe hij van een fan een zelfgemaakte maquette krijgt van de albumhoes. Tot in het kleinste detail is alles nagemaakt, inclusief het lichte in het bushokje. Waanzin en heel mooi. Om maar te zeggen dat de devotie van fans inderdaad oneindig ver en bovenal oprecht gaat. Het leven is geen ponykamp, maar zo wel meer dan de moeite waard.
