Progressieve rock in Gent, je maakt het niet elke dag mee! Met THE PINEAPPLE THIEF (9) was één van de vaandeldragers binnen het genre voor de eerste keer in Gent, meer bepaald in het monumentale gebouw van de Handelsbeurs. De zaal was verre van uitverkocht, er is nog werk aan de winkel in België. Nochtans heeft hun muziek alles om een breed publiek aan te trekken en verdienen ze het om bijvoorbeeld in Werchter op te treden. De groep kan intussen beroep doen op een nalatenschap van vijftien albums en dat bleek ook uit de setlist, waarbij songs uit niet minder dan acht albums werden geplukt. Uiteraard kwam de hoofdmoot uit hun laatste werk ‘It Leads To This’.
Tekst en foto’s: Claude Bosschem
Bruce Soord (zang, gitaar), Jon Sykes (bas, zang), Steve Kitch (toetsen) en Gavin Harrison (drums) hebben in de loop der jaren steeds hun grenzen weten te verleggen en zorgen voor intense songs, rijk aan melodieën en complexe arrangementen. Ook voor deze tournee was gitarist Beren Matthews terug van de partij. Hij nam vaak stoïcijns verschillende poses aan en kwam zowel in de riffs als gitaarsolo’s uitstekend uit de verf. In het publiek zaten ook heel wat fans van Porcupine Tree, wat gezien de aanwezigheid van Gavin Harrison geen verrassing is. Maar ook muzikaal zijn er vergelijkingspunten en misschien kunnen ze in de toekomst hun voet zetten naast Steven Wilson en zijn kompanen.
Vanaf de opener ‘The Frost’ van ‘It Leads To This’ was het genieten geblazen. De heren zijn perfect op elkaar ingespeeld en waren op geen foutje te betrappen. Tijdens de twee uur durende show bleek nog maar eens hoeveel prachtige composities de groep reeds gemaakt heeft. Bruce is een geweldige zanger en bracht de muziek naar een hoger niveau. Af en toe sprak hij het publiek toe en droeg bijvoorbeeld ‘Versions Of The Truth’ op aan een jongeman met een T-shirt van ‘Little Man’. In deze song was het subtiele drumwerk van Gavin prachtig te horen en dat zou trouwens de ganse avond het geval zijn. Wat een kanjer! Meestal klonk de muziek heel melodieus met af en toe wat harder gitaarwerk zoals in ‘Now It’s Yours’.
Verrassend was het toen er vier stoeltjes op het podium werden gezet en de heren (zonder Matthews) aan een korte akoestische set begonnen. Ook dat was een een kippenvelmoment met de intrigerende zang van Bruce en het minimalistisch drumwerk van Gavin enkel op een snaredrum met rods en borstels. Tijdens ‘Snowdrops’ werd het publiek uitgenodigd om interactief deel te nemen via ritmisch handgeklap. Hierna werd het volume terug opgetrokken via het prachtige ‘Rubicon’.
Overigens was het geluid de ganse avond prima en de lichtshow zoals je van een progband mag verwachten. Het visueel spektakel is immers steeds ondergeschikt aan de kwaliteit van de muziek. Na de vernieuwde versie van ‘Give It Back’ was het moment aangebroken voor de bisnummers ‘Fend For Yourself’, ‘Alone At Sea’ en ‘The Final Thing On My Mind’. Een schitterende afsluiter van een memorabel optreden!
Doorheen het optreden werden zowel de muzikanten als de crewleden door Bruce voorgesteld. Zelf wil ik ook een pluim geven aan het publiek, dat gedurende het ganse optreden zich perfect gedroeg. Geen kwebbelende ‘fans’ en zelfs de smartphones werden amper bovengehaald. Kortom, dit was in alle opzichten een zeer geslaagde avond met een band op het toppunt van zijn kunnen. Hopelijk kunnen we ze vaker in België bewonderen.
