Een Italiaans avondje zonder pasta, kan dat? Jawel, geen probleem, in de plaats kregen we een avondje voor de muzikale fijnproever in hartje Antwerpen.
Tekst: Morbid Geert - Foto’s: Joeri Anckaer
JULINKO (7.5) uit het Noord-Italiaanse Treviso mocht als opener fungeren voor haar streekgenoten. Nu zijn er twee vormen van Julinko: eentje als noise/doom/psychedelic trio en eentje waarin aanvoerster Giulia Parin Zecchin alles op eigen houtje doet. Vandaag stond Giulia er in haar eentje voor om haar experimentele soloplaat ‘No Destroyer’ (2021) voor te stellen.
In zekere zin ben je natuurlijk beperkt als je er helemaal alleen voor staat, maar deze dame wist wat ze deed. Haar vreemde, ontstemde gitaarklanken waaierden soms uit naar heuse drones en ritual ambient, wat hier en daar dreigend overkwam. Een flink contrast met de vaak frêle zang, die op zich best ontwapenend overkwam, maar in combinatie met haar dissonante gitaar net extra onheilspellend klonk. Als extra effecten gebruikte ze loops die het mogelijk maakten om bijvoorbeeld een galmende klok na te spelen, die ze kon laten doorlopen terwijl ze haar andere gitaarwerk doorzette of er slagwerk bij haalde. Niks alledaags, maar net daarom best wel interessant. Fans van Chelsea Wolfe en Shaam Larein moeten haar werk toch maar eens uitvlooien!
MESSA (8.5) zou eigenlijk vorig najaar al doorheen Europa touren, maar kreeg af te rekenen met een flink auto-ongeluk, waarna enkele van de bandleden operaties moesten ondergaan en enige hersteltijd vereisten. Gelukkig zijn ze er inmiddels weer helemaal bovenop en kregen ze nu hun herkansing. De laatste jaren evolueerde men van een typische melodieuze stoner/doomband naar een doomhybride waarin heel wat seventies rock werd geabsorbeerd. Zowel op plaat als live blijkt dat een heel pluspunt te zijn, want hun songwerk biedt sindsdien veel meer afwisseling sinds hun recentste album ‘Close’, waarop vanavond logischerwijs de nadruk lag. De lekker rockende uptempo stukken kwamen trouwens flink van pas, want zo konden we weer wat opwarmen na eerst kippenvel te hebben gekregen bij de meest melancholische stukken.
Centraal stond natuurlijk zangeres Sara Bianchin, een aangename verschijning met een warme, soulvolle stem, die echt de harten van het integrale publiek wist te raken en ons weke knieën bezorgde. De andere troefkaart van Messa is toch wel gitarist Alberto Piccolo, die echt alle kanten uit kan met zijn instrument en tijdens een rustmoment voor de rest van de band zelfs een twaalfsnarige gitaar bovenhaalde om er oosterse klanken uit tevoorschijn te toveren. Wat een snarenkunstenaar! Om nog maar te zwijgen van de gipsy jazz gitaarsolo die hij uit zijn mouw schudde in ‘Suspended’, één van de hoogtepunten van de avond en een culminatie van alles waar Messa voor staat. Die volle zaal op een maandagavond was dus niet voor niks, maar dubbel en dik verdiend!
Sfeer troef in Kavka
