Drie keer werd het uitgesteld, maar uiteindelijk kreeg ook België nog eens de kans om levende legende John Fogerty aan het werk te zien. Een volgelopen Sportpaleis was getuige van een sterke performance met resem hits van Creedence Clearwater Revival, hier en daar aangevuld met een song uit Johns latere solocarrière.
Tekst: Wim Vander Haegen – Foto’s: Istvan Bruggen
Het is wat dezer dagen met ‘de zonen/dochters van …’ die in het kielzog van hun beroemde papa de kans krijgen om eigen werk aan een (veel) breder publiek voor te stellen. Corey Taylor en Shawn ‘Clown’ Crahan nemen Vended mee op tournee in het kielzog van Slipknot en er is amper een show van Iron Maiden te vinden waar Harris’ zoontje George en zijn The Raven Age niet als opwarmer mogen opdraven. Ook Fogerty voerde in Antwerpen zijn zonen Shane en Tyler ten tonele om met hun blues/sixtiesrock-band HEARTY HARR (7) de debatten te openen. Extra kosten brengt dat niet met zich mee want beide telgen maken later op de avond ook deel uit van Johns begeleidingsband. Dat de appel niet ver van de boom valt, hoorden we meteen en we moeten toegeven dat het bij momenten best goed klonk. Songs als het pompende ‘Scream And Shout!’ en het swingende ‘Boogie Man’ staken er bovenuit, de rest zorgde voor goedkeurend geknik, maar eigenlijk ook niet meer dan dat. Muzikaal uitstekend, maar op vlak van songmateriaal mag er kwalitatief gezien toch een tandje bijgestoken worden.
JOHN FOGERTY (9) zelf sneed de taart aan met een videoboodschap waarin hij uitlegde dat hij pas na vijftig (!) jaar de juridische veldslag om de rechten op zijn songs terug te krijgen heeft gewonnen. Hoe is dat in godsnaam mogelijk, vraag je je af … Blijkt dat de legendarische frontman ergens in de jaren zestig in zijn jeugdig enthousiasme een (wurg)contract heeft getekend waardoor hij alle rechten was kwijtgespeeld. Onmiddellijk daarna rees de maan over het podium en wist iedereen dat ‘Bad Moon Rising’ het feest zou openen. ‘Up Around The Bend’ en ‘Green River’ deden de lont helemaal ontbranden en we waren vertrokken voor een adembenemende rit langs een resem songs die stuk voor stuk in het collectieve geheugen van elke rechtgeaarde rockfan gebeiteld staan. Ondanks zijn toch wel vergevorderde leeftijd – John vierde onlangs zijn 78ste verjaardag – oogde de frontman fris en monter en bleef zijn karakteristieke stem de hele show lang probleemloos overeind.
Vader en zoon ...
De hele wereld rockt mee
Hoogtepunten opsommen is bijna onbegonnen werk. Het waren namelijk allemààl hoogtepunten. Uiteraard ‘Rockin’ All Over the World’ en het immer schitterende ‘Have You Ever Seen The Rain’ scoren de hoogste cijfers, maar ook ‘Down On The Corner’ en ‘Looking Out My Back Door’ (in een versie met accordeon) blijven krakers. Het solowerk bleek toch iets minder evident, getuige de lauwe reacties op het aan zijn vrouw opgedragen, maar net iets te kleffe ‘Joy Of My Life’ en ‘Blueboy’. ‘The Old Man Down The Road’ maakte dan weer wél indruk dankzij de spanningsboog die vader John en zoon Shane met hun spetterend gitaarwerk creëerden. Een mens zou bijna vergeten dat ook de show perfect georchestreerd was met prachtig video- en lichtspel dat songs als ‘Fortunate Son’ en het gruizige ‘Run Through The Jungle’ naar een nog hoger niveau wist te tillen. Het eerste en massaal meegezongen ‘Rockin’ All Over The World’ vatte het allemaal mooi samen: de nalatenschap van Creedence Clearwater Revival overstijgt landen, regio’s én generaties. En ja, natuurlijk kregen we ook nog ‘Proud Mary’ als de spreekwoordelijke kers op een fel gesmaakte taart.
