Deze Sólstafir tournee werd ‘Nordic Descent tour’ gedoopt en zelden was dit zo passend. Alle bands zijn immers afkomstig uit het Hoge Noorden. Sólstafir belichaamt IJsland en zijn natuurlijke contrasten, de heren van Oranssi Pazuzu komen uit Finland en dan is er halverwege tussen Europa en IJsland nog een winderige eilandenarchipel de Faeröer Eilanden genaamd, de woonstee van Hamferð. Samen gaan ze ruim een maand de hort op om hun tot de verbeelding sprekende muziek tot bij de fans te brengen.
Tekst: Vera Matthijssens – Foto’s: Gillian Pieteraerens
Wanneer we het klassieke, monumentale bouwwerk betreden waar de Botanique gevestigd is, treden we een andere wereld binnen. Ook de bands zullen ons daar vanavond bij helpen, want de onwereldse klanken van dit package nodigen uit tot je ogen sluiten en je laten meevoeren op magische klanken.
De zaal loopt langzaam maar zeker vol wanneer HAMFERÐ (9) als eerste op het podium verschijnt. In maart jl. brachten zij hun derde album ‘Men Guðs Hond Er Sterk’ uit, maar ook onze eerste kennismaking met de band herinneren we ons nog levendig. Openingsact bij Týr’. We zijn nu tig jaren verder en deze ruwe diamant is verworden tot een schitterend juweeltje. Blikvanger suprème is zanger Jón Aldará met zijn krachtige heldere stem, maar naadloos gaat hij over in rollende grunts. Zelfverzekerd als ze zijn, spelen ze zes nummers van het nieuwe album. Geen uitstapjes naar vroeger, het hier en nu heerst!
De progressief getinte doom/death metal van Hamferð klinkt heel authentiek – teksten in de moedertaal - en weet van begin tot einde te verwonderen en fascineren. ‘Ábær’ bundelt zowat alle genres als bauwdruk van de sound van deze zeskoppige band. ‘Glæman’ en vooral het plechtige ‘Marrusorg’ zijn enkel clean gezongen, terwijl het afsluitende ‘I Hamferð’ het contrast van zware doom riffs en een apotheose in black metal stijl over de hoofden laat galmen. Adembenemend, vol gratie en respect.
ORANSSI PAZUZU (8) heeft al een trouwe fanbasis opgebouwd. Voor sommigen waren zij zelfs de reden om aanwezig te zijn. De excentrieke mix van psychedelica, techno, black metal en rock mist zijn uitwerking niet. Drie van de vijf muzikanten verschuilen zich (soms) achter een synth waaruit geestverruimende klanken opstijgen. Op de meest spacey momenten heeft het enorm veel gemeen met een experimentele Pink Floyd-periode van ‘Ummagumma’. De zang neigt naar black, maar klinkt op de achtergrond. Wel gaat men volledig op in de muziek, zodat de wervelende vertoning allerminst statisch te noemen is.
Van het nieuwe album speelde men vier songs, waaronder het titelnummer ‘Muuntautuja’. Het album daarvoor ‘Mestarin Kynsi’ was vertegenwoordigd door ‘Kuulen Aania Maan Alta’ en ‘Uusi Teknokratia’. De uitsmijter was afkomstig van ‘Varahtelija’, zodat er uit heel de recente backcatalogus songs te horen waren. Geen spek voor ieders bek, maar een psychedelische trip is het wel.
Dan staat SÓLSTAFIR (9) voor meer herkenbaarheid en daar waren we wel aan toe na de weids uitwaaierende pletwals van Oranssi Pazuzu. Ook Sòlstafir presenteerde ons recent nieuw werk en ‘Hin Helga Kvól’ had vanavond met het zwartgeblakerde ‘terug naar de roots’ nummer ‘Blakkrakki’, het zachtere ‘Hún Andar’ en het titelnummer drie nieuwe aanwinsten in de setlist. Maar openen deden de vier ruige IJslanders met ’78 Days In The Desert’ uit ‘Köld’.
Het werd wederom een heel intense performance van alle vier. Opvallend was de keuze voor drie songs uit het vroegere ‘Svartir Sandar’, waaronder het lange titelnummer met zijn fraai uitwaaierende e-bow-effecten, het nog langere ‘Ljos I Stormi’ en de klassieker ‘Fjara’. Dat blijft topmateriaal waar je altijd van geniet! Ons favoriete album blijft echter ‘Ótta’ en dus waren we verheugd om de titelsong als laatste nummer voor de encore te kunnen meemaken.
Tijdens ‘Goddess Of The Ages’ – één van de weinige songs met Engelse tekst uit het oeuvre – klimt zanger/gitarist Aðalbjörn Tryggvason gewoonlijk op de hekken vooraan en zingt vanuit de fotopit, maar hier was dat niet mogelijk omdat het publiek tot vlak tegen het podium stond. Dus bleef het bij vuistjes en handdrukken uitdelen aan de voorste rijen. Na drie concerten in Nederland was de tour ook in België een succes. Dat konden we vaststellen vanavond.
