Stormachtig applaus voor BLACK COUNTRY COMMUNION

Gelegenheden om de supergroep Black Country Communion live aan het werk te zien, zijn er zelden, want de vier muzikanten moeten hun agenda’s op mekaar afgestemd krijgen en dat is geen sinecure. De fans mochten zich in de handen wrijven dat er in juni zowaar een Europese tour met een tiental data was ingepland van de classic rock-band. Daarbij ook een tussenstop in Tilburg, waar het balkon in de 013 gesloten bleef en naar schatting zo’n 2.000 liefhebbers zich verzamelden. Rock Tribune vaardigde een delegatie af.

Tekst: Erik Spruyt

Met een prijs van meer dan 85 euro voor een ticket hoeft het niet te verbazen dat de zaal niet uitverkocht was. En het moet zijn dat de heren dit project niet als een verdienmodel zien, want er was helemaal niets van merchandise te koop; opmerkelijk. Zonder voorprogramma begon BLACK COUNTRY COMMUNION (9) om 20u30 aan een lange set van twee uur. Zanger/bassist Glenn Hughes, gitarist Joe Bonamassa, toetsenist Derek Sherinian en drummer Jason Bonham bewezen in een set van veertien songs dat de optelsom van hun individuele talenten een mooie uitkomst biedt. Dat bleek al op de vijf albums die het samenwerkingsverbond sedert 2009 uitbracht.

Wel vreemd dan dat van de derde plaat ‘Afterglow’ geen enkele song de setlist haalde, maar misschien lag dat gevoelig omdat ten tijde van ‘Afterglow’ er strubbelingen waren tussen de ego’s van Glenn Hughes en Joe Bonamassa. Anyway, we malen er niet om, want er was meer dan voldoende lekkers te verorberen met hetgeen het viertal wél in de aanbieding had. We kregen een mooi overzicht van wat de vier andere releases te bieden hebben.

Het vloeiende samenspel van de vier ervaren musici was uitermate onderhoudend. Solo’s werden in de lange songs geïncorporeerd en stergitarist Joe Bonamassa, een gans concert met pet op het hoofd, speelde functioneel, in dienst van het liedje. Ook de 73-jarige Glenn Hughes, zonder lange haren en met een getinte bril op de neus, was voor zijn doen eerder bescheiden en liet slechts enkele keren zijn kenmerkende hoge gilletjes horen. Tijdens de sobere show (geen extravaganza die de aandacht voor het muzikale vakmanschap afleidt) konden we genieten van hoogtepunten zoals ‘One Last Soul’, ‘Save Me’, ‘Red Sun’, ‘Black Country’, eerste bisnummer ‘Sista Jane’ (met leuke dubbelzang en een stukje van The Who erin verwerkt) en als apotheose een lange versie van de Deep Purple-cover ‘Mistreated’.

Gezien de gevorderde leeftijd van Glenn Hughes en de drukke agenda en succesvolle carrière van vooral Joe Bonamassa stellen we luidop de vraag of we Black Country Communion ooit nog live aan het werk gaan zien in Europa. Maar deze passage werd alleszins op stormachtig applaus onthaald toen de mannen het publiek kwamen groeten. Blij dat we erbij waren.

Hoewel onze RT-fotograaf klaarstond om het concert op beeld vast te leggen, kregen we last minute het bericht dat geen enkele fotograaf toestemming had om de show te fotograferen …