‘The Theory of Dreams tour’ – geïnspireerd door beide recente albums van Temic en Rendezvous Point - eindigde in ons land. Het is triestig gesteld met progressieve rock in Vlaanderen. Amper een honderdtal mensen daagde op om twee veelbelovende, maar vrij nieuwe bands in het genre op een zondagavond te aanschouwen. De afwezigen hadden nochtans ook in dit geval ongelijk, want beide bands gaven in een lange show het beste van zichzelf.
Tekst: Vera Matthijssens – Foto’s: Claude Bosschem
In de herfst van 2023 bracht TEMIC (9) het album ‘Terror Management Theory’ uit als eerste wapenfeit, maar dit internationale vijftal heeft gerenommeerde muzikanten in de rangen. Zo speelt de Amerikaan Eric Gillette in de Neal Morse Band, de Mexicaanse toetsenist Diego Tejeida bij Devin Townsend en de blonde Noor Simen Sandnes (die men de Viking noemde) is de nieuwe Evergrey-drummer. Voeg daar nog een nieuwe bassist en een Noor als zanger aan toe en we kregen een uur lang uitstekende progressieve metal.
Heel het album werd gespeeld. Dat kondigde zanger Fredrik Klemp al aan nadat we ‘Through The Sands Of Time’, ‘Falling Away’ en ‘Count Your Losses’ te horen kregen. Tijdens het zacht gezongen en catchy ‘Acts Of Violence’ sprong Fredrik van het podium af en mengde zich interactief in het publiek. Hij deed dat met zoveel spontaniteit, zodat het echt leuk was. Even later nam hij plaats achter de keyboards om de basis te spelen terwijl Diego rondsprong met een kleurrijke keytar op het podium.
Eric Gillette ondersteunde de zang en kreeg zelfs de leidende vocale rol in ‘Once More’. Tijdens het solide, uptempo ‘Mothallah’ was Fredrik alweer tussen het volk te vinden, hij strekte zich zelfs uit op de grond en zong op die manier verder. Aan enthousiasme geen gebrek bij deze heren en dat bleek ook tijdens de korte fotoronde bij afscheid. Heel onderhoudend!
RENDEZVOUS POINT (8) staat al een trede hoger op de ladder der progressieve hiërarchie. Ze hebben drie albums uit, waarvan twee het in Nederland tot ‘album van de maand’ schopten. For a reason? We zochten het graag voor u uit. Ook geen beginners trouwens die we hier op het podium zien. Drummer Baard Kolstad (Leprous) heeft de langste cv, maar ook gitarist Petter en keyboardspeler Nicolay zijn bekenden uit de Noorse (extremere) scene. Het kwintet – met een bevallige Gunn-Hilde Erstad op bas - speelt met veel souplesse een vrij stevige set die ons kan overtuigen.
In vergelijking met Temic zijn ze wel minder entertainend. Ze laten de muziek voor zich spreken en dat wordt bij de aanwezigen toch zeer op prijs gesteld. Ze gaan van start met ‘Don’t Look Up’ en ‘Utopia’ van het nieuwe ‘Dream Chaser’-album dat tijdens deze tournee in de spotlights staat. Ze spelen er maar liefst zeven nummers uit. Maar ook vorig album ‘Universal Chaos’ krijgt aandacht met ‘Digital Waste’ en ‘Pressure’. Vanaf dan maakt zanger Geirmund Hansen contact met het publiek. Hij draagt ‘Fireflies’ op aan zijn 9-jarige dochter.
Het ‘Oslo Syndrome’ zet ons terug met beide voeten op de grond, gevolgd door het titelnummer van ‘Universal Chaos’. ‘The Tormented’ is erg basgericht en klinkt zelfs een beetje dreigend. Het gaat dan ook over mentale problemen. ‘Still Water’ is een nummer dat de band met een orkest heeft opgenomen, maar vanavond krijgen we een naakte versie met in eerste instantie enkel piano en erg doorleefde zang. Wanneer de bassiste en gitarist terug invallen, krijgt dit een indrukwekkende apotheose.
Ook het eerste album wordt niet vergeten, want naar het einde toe volgt ‘Wasteland’ en als bisnummer na ‘Apollo’ is het de beurt aan ‘Mirrors’ waarbij zanger Geirmund zich ook even ‘onder de mensen’ in de zaal mengt en verder zingt, maar het gaat hem minder spontaan af dan onze Temic-frontman. Beide bands verdienen veel meer succes, dus raden we je aan om de volgende keer als ze in de buurt zijn, zeker eens een kijkje te gaan nemen, net zoals wij.
