We schrijven 2016. Na een optreden van La Muerte komt gitarist Michel Kirby op mij af met de mededeling dat hij een nieuw project heeft. Veel details wil hij er echter nog niet over kwijt, maar aan zijn woorden en houding merken we dat hij er erg enthousiast over is. Enkele weken later, zo blijkt, had hij het over een band die we nu allemaal kennen als WOLVENNEST. Ondertussen zijn we vier albums, één live-album, een kleine uitstapt met The Nest en acht jaar verder ... Het ideale moment om ‘The Dark Path To The Light’ hun vijfde album op de wereld los te laten en waar anders konden ze dit doen dan in hun eigen stad Brussel? Wij gingen dan ook maar al te graag op de uitnodiging in om ons te laten onderdompelen in de nieuwe nummers...
Tekst en (smarthphone)foto’s: Vic Van den Abeele
Aan het Zwitserse trio van E-L-R (8) om de avond op gang te trekken. Hoewel de band ook al even meedraait en hun debuut onze aandacht wist te trekken, blijkt dit toch het allereerste optreden te zijn in ons Belgenlandje. Vanaf de eerste tonen worden we meegesleept in hun dromerige, repetitieve nummers. Zowat elke song lijkt een mooie ode of liefdesverklaring aan de natuur. Dankzij hun minimalistische podiumaankleding komt hun muziek des te sterker binnen. Met slecht veertig minuten speeltijd moeten er altijd keuzes gemaakt worden. Vandaar dat E-L-R opteert om vooral nummers uit hun tweede album te spelen. We zien de aanwezigen in Botanique helemaal betoverd worden door dit drietal. Maar als we dan toch één puntje van kritiek mogen geven: jammer dat de vocalen iets te ver naar achteren in de mix zaten. En als we het wedervaren van collega Morbid Geert mogen geloven, en dat doen we, was dit enkele weken terug op het Prophecy fest ook al het geval. Jammer!
Of we fan zijn van WOLVENNEST (8)? Vanaf het eerste uur en dat steken we niet onder stoelen of banken. We hebben deze band de afgelopen jaren alleen maar zien groeien. Zowel op muzikaal vlak als op het podium. Dat het zestal voor het eerst een totaal nieuwe setlist zou voorstellen, was voorspelbaar. Maar ook spannend voor henzelf. Dat ze de nummers nog niet helemaal in de vingers hebben, valt dan ook meteen op. Frontvrouw Shazzula loopt tussen de nummers zenuwachtig naar de monitortechnieker, de drummer kan best wel wat meer of minder gitaar gebruiken in de monitor, ...
In de zaal komen de nummers gelukkig wel even intens als altijd binnen. De nieuwe songs lijken zelfs nog feller binnen te komen, daar hebben de visuals – waar ze ditmaal voor samenwerkten met het duo van Mothmeister- zeker iets mee te maken. Vooral de rol van François, die ditmaal een deel van de vocalen voor zijn rekening neemt, valt op. Maar ook Shazzula lijkt zelfzekerder dan ooit op het podium te staan. Er kan zelfs een lachje af en een klein woordje tot het publiek. Nieuwe nummers als ‘Accabadora’, ‘Deathless Love’ en ‘Lost Civilizations’ sluiten naadloos aan op klassiekers als ‘Ritual Lovers’ en ‘All That Black’. Alweer slagen deze wolven erin om ons mee te zuigen in hun eigen wereld. Wat een mooie gitzwarte avond!
