De organisatie van het Izegemse feestje maakt er al jaren een erezaak van om telkens een gevarieerde affiche samen te stellen met ook veel aandacht voor Belgisch talent. Ook dit jaar slaagde men erin om het bordje ‘uitverkocht’ aan de ingang te hangen en men kan dus gerust zeggen dat ze ‘goed bezig zijn’.
Tekst: Nico De Vreese / Patrick Erregat – Foto’s: Bert Gysemans
Na de leuke aankondigingen van onze eigenste David ‘Daf’ Van Brabandt mochten de jongens van ARSON (8) onder het motto ‘set the stage alight’ hun ding komen doen. Dat bleek alvast goed gekozen, want het podium stond bijna in lichterlaaie. Wat een vlammende set; gedreven, energiek en best bijzonder gevarieerd van het vijfkoppige gezelschap. Of eigenlijk zes, want er stond ook een barman inclusief mini bar on stage diegretig gratis shotjes uitdeelde en soms ook wel rechtstreeks vanuit de fles het keelgat smeerde. Hilarisch, het was alvast origineel. De jongens uit Gent, getooid in mooie kostuums, brengen niet zo eenvoudig te omschrijven muziek, want er zijn nogal wat invloeden te horen. Flarden rock-’n-roll, wat punk, wat hardcore, maar lekker vakkundig tot iets unieks gesmeed. Aangename kennismaking.
Sedert ze vorig jaar eindelijk eens naar Vlaanderen zijn afgezakt i.p.v. van alsmaar (of toch heel vaak) in het Brusselse te spelen, zien we dit drietal na een geslaagde passage op Alcatraz nu ook schitteren op het Headbangers Balls podium. Hypnotiserende en beukende drums wisselen elkaar heel geslaagd af, dromerige sfeervolle passages, hier en daar doorbroken met rauwe screams en zeer snedige gitaren. Het is wellicht niet voor iedereen, maar eenmaal je mee bent in de trance van MY DILIGENCE (8.5) ben je gebeten. Er werd helaas weinig tot geen contact gezocht met het publiek, maar dat heeft misschien ook zijn charmes. Wie de heren nog niet kent en fan is van Gojira, Mastodon en aanverwanten moet deze mannen zeker eens checken!
Een pauze was nodig, want wanneer BEAR (7.5) verschijnt, is er geen tijd om iets te eten of drinken. De maagdelijk witte kledij van de muzikanten laat niet onmiddellijk vermoeden wat een geweld de toehoorder te wachten staat. De gitarist, bassist en zanger hollen achter en door elkaar zodat het een wonder mag heten dat er geen botsing op het podium gebeurt. De mix van punk en post-hardcore bleek al snel een beetje teveel van het goede voor een deel van het publiek, maar wie het volhield, kreeg waar voor zijn geld. Songs als ‘Dissolve Dissipate’ of ‘Earthgrinder’ zijn niet voor ‘wantjes’, maar toch waagde zich niemand aan een moshpit. Afsluiter ‘Wreckthings’ zegt het zelf: de stukken vlogen in het rond.
Iets met ijzer en smeden moet men denken bij PSYCHONAUT (8.5). De mannen uit het Mechelse kom je tegenwoordig op zowat elk festival tegen en dat heeft het trio alleen maar aan zichzelf te danken. De zware post-metal werd door de zaal geblazen en eenvoudig geabsorbeerd door de aanwezigen. Het meest recente album ‘Violate Consensus Reality’ kreeg de meeste aandacht en aan de reacties te merken, had een behoorlijk deel van de bezoekers die plaat in huis. De verovering kan verder gaan.
LOWRIDER (8) is een cultband in het stonerrockmilieu. Niet omdat ze origineel uit de hoek komen, maar omdat ze amper twee platen uit hebben in 25 jaar tijd en ze ook maar heel sporadisch optreden. Muzikaal zit men dicht tegen een Kyuss of een Dozer aan te hurken, maar er sluipen meer psychedelica binnen en men speelt het spel wat trager. Het slepende en deels repetitieve ‘Pipe Rider’ blijft een song die twee dagen later nog steeds in je hoofd hangt.
Vergeet Bahaal prins der duisternis (zie De Rode Ridder), want deze titel gaat zonder meer naar SAKIS TOLIS (9), de sympathieke frontman van Rotting Christ die enkele jaartjes terug De Leest al eens op zijn grondvesten deed daveren met zijn main band. Vandaag kwam hij alles nog eens netjes overdoen met zijn soloband. Vanaf de eerste noot was het recht in de roos; lekker duister, mooi (wel luid) geluid en een waanzinnig sfeertje. We waren helaas nog niet zo bekend met de meeste songs uit zijn solo oeuvre, gelukkig zat er ook een Rotting Christ-song in de set. Maar ‘My Salvation’ uit ‘Among The Fires Of Hell’ was zonder meer “dé song” uit de set, dat nummer spookt nog steeds rond in onze hersenpan. Sakis was ook een van de weinige artiesten die veel contact zocht met het publiek. Niet iedereen zal het met ons eens zijn, maar dit was onze persoonlijke favoriet van de dag. Volgende keer graag een beetje merch meebrengen beste Sakis!
Headliner en afsluiter van de dag werd het fenomenale KING BUFFALO (9). De Amerikaanse band is door de jaren heen zo gegroeid dat ze met zijn progressieve psychedelische stonerrock een genre op zich is geworden. De trilogie ‘The Burden Of Restlessness/Acheron/Regenerator’ bracht heel wat teweeg en de telepathische powerplay laat je wegdromen. Live is die sensatie en gewaarwording nog meer aan de orde. De hypnotische ritmes en zware riffs zorgen voor een speciaal gevoel en er komt een massa endorfine, serotonine, dopamine en oxytocine vrij in je lichaam. Een terechte hoofdact.
HEADBANGER’S BALLS FEST 2023 was alweer een geslaagde editie. De uitdaging om het volgend jaar beter te doen wordt alsmaar groter …
