Tekst: Piet Verstraete
Foto’s: Gea Mulder (Bugesha Photography)
Met de erg sympathieke organisator Paul Scheers als gitarist in de gelederen mag SUSPECT HOSTILE (7) de aftrap geven voor wat een rechtdoorzee no-nonsense death metalset zal gaan worden. De band haalt zijn naam wellicht van het gelijkname Bolt Thrower nummer van diens album ‘Honour, Valour, Pride’ en wordt aangekondigd als ‘de nieuwe bulldozer van Nederland’. Je weet meteen in welk schuifje te gaan zoeken. In een half uur worden ons maar liefst negen nummers zonder veel poespas keihard de gehoorgang in geramd en daarbij vallen het toepasselijke ‘Non Conformity’ en de snelle afsluiter en nekbreker ‘Martialchaos’ het meest op. Al van bij het begin staat de zaal lekker vol en hangt een sfeer in de lucht van een publiek dat er alleen maar heel erg veel zin in heeft.
Dat NSMF een erg polyvalent festival is bewijst daarna LIFELONG (9). We worden onmiddellijk op onze adem getrapt door de erg dynamische stoner/sludge van deze lokale, Arnhemse band. Wat een strot heeft die Robin John toch (ja, ook die van de death metalband Mouflon)! Al van bij het eerste nummer worden we weggeblazen door zijn erg sterke, cleane vocalen. Het klinkt misschien gek, maar meermaals komt de reflectie in ons op dat we naar een kruising tussen Chris Cornell en Peter Steele staan te luisteren. Ook op het spelplezier van de band en de performance valt niks aan te merken. De set bestaat trouwens letterlijk uit ‘nummers’ genaamd ‘Non Serviam Act x’ en ‘The Apostate Act x’ en er wordt ook nog een nieuwe song voorgesteld. Je wordt meegesleurd in een set die de heupen en de hoofden helemaal losmaken. Zonder meer een combo om in de gaten te houden.
Ook GODSCUM (8) wist ons probleemloos te overtuigen. De band blijkt een beestje dat moeilijk op een bepaald genre vast te pinnen is en dat houdt het live in elk geval boeiend van begin tot eind. Onder de noemer ‘Groove Metal’ gaat het van Pantera-achtig gestamp over dynamisch bewegende riffs met hoge screams en opvallend degelijke, cleane zang. De band lijkt zich rot te amuseren en dat slaat ook over op het publiek. Er zit een aangename flow in de show en daardoor valt het ook nooit stil. Het is dus alleen maar genieten geblazen met de charismatische frontman Steven Tolkamp en vooral ook gitarist Marcel Coenen in een glansrol. De man behoeft geen introductie en zijn solo’s zijn dan ook om duimen en vingers af te likken (onder andere in ‘Dawn Of Eternity’). Godscum mag dan bijna hun volledige debuutalbum ‘The Zodiac Horrorscope’ uit 2020 spelen in de volgorde van de plaat, dat het doorwinterde muzikanten zijn, daar valt niet naast te kijken. Ook bassist Jochen Fuenders die in een ver verleden nog Holy Moses oprichtte staat zich met een brede grijns kostelijk te vermaken. Goede wijn behoeft geen krans.
KILLING CULT SOCIETY (7) raast ouderwets met een rechttoe rechtaan attitude doorheen een set die vooral live voor een feestje zorgt op de eerste rijen. Soms met elektronica opgesmukt (‘Overdrive’) werken ze zich doorheen een reeks songs die garant staan voor Hollandse party/groove en degelijkheid.
De vreemde eend in de bijt van de dag was het heavy metal kwintet SHUULAK (6) dat ons live minder kon overtuigen dan op hun debuut van vorig jaar ‘Rebis’. Op één of andere manier sloeg de vlam ook niet echt over naar het publiek, hoewel de bandleden zich behoorlijk uit de naad stonden te spelen. Aan inzet zal het dus niet gelegen hebben.
MOUFLON (8) was zonder meer een band om naar uit te kijken. Hun tweede album ‘Pure Filth’ dat amper vier maandjes geleden het daglicht zag, werd terecht overal op applaus onthaald. Logisch dat de set voor het grootste gedeelte bestond uit songs van die plaat. De death metal van Mouflon staat garant voor veel, bijna heavy doom passages die erin hakken als een botte bijl in een kakelvers karkas. De snellere passages doen soms wat denken aan een vroege Gorefest, en live is het vooral headbangen geblazen! Zonder veel gelul, zoals het hoort dus, passeren onder andere ‘Filth & Violence’, ‘Primordial Human’ en ‘Weak Modern World’. Zanger R.J. blaft als een Boerboel en heeft ook de uitstraling die een band als deze verdient. Dikke set!
Het Belgische Carnation stond al lange tijd geprogrammeerd op NSMF maar moest helaas de dag voordien hun kat sturen; het coronavirus gooide roet in het eten. De organisator moest dus op minder dan 24 uur een waardige vervanger vinden … Na een gesprek met de immer coole drummer Ignace Verstrate kwamen we te weten dat FRACTURED INSANITY (9) de avond voor het optreden om kwart na acht werd gecontacteerd om in te vallen (!). Dat bewijst hoe scherp de mannen wel staan. Als zwaarste band van de dag verpulverden ze simpelweg de Wieleman zaal. We hebben de band al ettelijke keren aan het werk gezien, maar het gemak waarmee ze hun agressieve, brute set de zaal in slingerden was gewoonweg indrukwekkend. Dat belooft alvast voor Alcatraz Festival. Zanger/bassist Stefan van Bael – de Vlaamse Glen Benton - buldert je met het grootste gemak los uit je sokken. Hopelijk blijft ons favoriete track ‘Forced To Rome’ nog lang in de set zitten, maar ook met onder andere ‘Hell Of No Man’s Land’ en ‘Crusade Of The Offended’ werd het laatste album ‘Massive Human Failure’ alle eer aangedaan. In de strakke planning werd de band uitzonderlijk zelfs nog een toegift gegund.
Het contrast met Fractured Insanity kon niet groter zijn toen de stoner machine van KOMATSU (8) zijn zware motoren op gang trok. Alweer bewijst dit dat het No Sleep Fest met open geest de bezoeker een kleurrijke kroes aan kwalitatieve bands biedt. We moesten helaas de halve set van de band missen, maar deze geroutineerde en erg ervaren band bewees alleen maar waarom ze na vier albums inmiddels zo groot geworden zijn. Het niveau waarmee deze heren live staan te musiceren en hun massieve stoner/sludge rollend over je heen storten is kurkdroog impressionant. De evolutie die de band heeft doorgemaakt kan je horen op hun laatste plaat uit 2021, ‘Rose Of Jericho’ en het niveau van dat studiowerk halen ze zonder verpinken ook live. Een feest voor de liefhebber van het genre!
CRYPTOSIS (9) hadden we live nog niet mogen aanschouwen en we waren dus erg benieuwd of ze de eer die ze toebedeeld kregen als afsluiter ook zouden kunnen verzilveren. Ze hebben ten slotte pas sinds vorig jaar hun debuut uit. Bij deze progressieve thrash band bleek al snel heel duidelijk wat hun missie is: meerwaarde creëren. Zij willen duidelijk niet de zoveelste in het rijtje te zijn. Hun show was dan ook af! De twee grote schermen waarop niet alleen live beelden van de band werden getoond, maar ook futuristische beelden die perfect in lijn zijn met hun debuut ‘Bionic Swarm’ en waarop ook de teksten werden geprojecteerd die perfect synchroon waren met het livewerk van Laurens Houvast. Je mag gerust spreken van een meerwaarde die de band naar een hoger niveau tilt. Een erg sfeervolle show die intelligentie, klasse en bedachtzaamheid uitstraalt. Zonder ook maar één seconde melig te worden raasde het trio voort en waren ze live nog indrukwekkender dan wat ze in studio vereeuwigd hebben. De toetsen geven de muziek dat extra progressieve, futuristische randje en zitten geen moment in de weg van de verschroeiende en technische thrash metal. Een aanrader van uitzonderlijke klasse. Distillator ligt ver achter ons.
