Jullie namen ‘Stone’ zelf op deze keer. Waarom was dat?
‘We hadden besloten om deze keer zoveel mogelijk zelf te doen, en dan bedoel ik engineering, opname, productie, componeren, het artwork en alles wat erbij komt, tot aan het uitbrengen van de plaat op mijn eigen label. Zoals elk bandlid je inmiddels kan vertellen, ben ik al een tijd bezig met me te verdiepen in het volledige technische aspect van alles wat met opnemen, mixen en dergelijke te maken heeft. Het begon met elke repetitie op te nemen, om daar dan vervolgens dagen of zelfs weken aan te mixen, om mijn skills op die manier bij te schaven. En zo is het eigenlijk al aan de gang de laatste tien jaar met deze bezetting. Ik was altijd al aan het sjouwen met allerlei apparatuur en eigenlijk proberen te imiteren wat ik producers destijds zag doen in de studio toen we met hen opnamen. Allemaal met als doelstelling om hopelijk ooit op een punt te komen waarop we ons zelfzeker en comfortabel genoeg zouden voelen om zelf ooit een album van a tot z volledig zelf op te nemen. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik het vanaf nu wel allemaal zelf kan, want ik weet wat mijn beperkingen zijn. Ik heb bijvoorbeeld al geen 64-kanaals mengtafel om op te werken, dus wist ik dat het eindresultaat niet het volle potentieel van de songs zou naar voor brengen, tenzij we het in de handen zouden geven van een extreem getalenteerd iemand zoals Joe Baresi om er zijn magie op los te laten. We namen onze opname van vijfduizend dollar en lieten hem er een plaat van vijf miljoen dollar van maken, bij wijze van spreken. Baroness is echt een ‘working class band’, waarmee ik bedoel dat die DIY-mentaliteit er altijd al heeft ingezeten, of het nu om touren gaat dan wel platen opnemen of uitbrengen of tout court rondkomen wanneer we niks om handen hebben. Dus is het wel een ongelooflijk gevoel om na al die jaren van beetje bij beetje studiospullen te verzamelen, op een punt te komen waar we tienduizenden of misschien zelfs honderdduizend dollars uitsparen door het gewoon zelf te doen.’
Is het dan makkelijker, net omdat je alles zelf kan doen en aan niemand hoeft uit te leggen wat je precies in gedachten hebt en bedoelt, of net moeilijker omdat je tegen je limieten aanloopt?
‘Een beetje van beiden, eigenlijk. Er zijn massa’s dingen die zoveel makkelijker worden: de creatieve vrijheid die je hebt om jezelf uit te drukken en de wetenschap dat de enige die je daarin uitdagen je bandleden zijn. En ik weet ook dat we als band hetzelfde doel voor ogen hebben, dat is waarom we een band zijn. We hebben die chemie samen, we vertrouwen elkaar door en door, we hebben respect voor elkaars beslissingen en meningen en zijn tegelijkertijd ook onze eigen kwaliteitscontrole. We hebben in dit stuk van het creëren van een nieuw album niemand nodig die ons zegt wat we moeten doen. En die onafhankelijkheid en vrijheid en de afwezigheid van mensen van buitenaf die toekijken en hun meningen en richtlijnen geven, heeft er denk ik voor gezorgd dat we paden bewandelden die we misschien niet zouden genomen hebben. Begrijp me niet verkeerd, je kan fantastische dingen verwezenlijken samen met een producer en ik heb tot nu toe altijd wel met zeer ruimdenkende producers gewerkt die je geen limieten opleggen, maar we hadden nog nooit geprobeerd om zonder producer te werken. Het moeilijke stuk zit ’m denk ik in het jezelf genoeg vertrouwen, er genoeg tijd willen aan besteden, en je moet het leuk vinden om er heel veel tijd aan te besteden en er te blijven aan vijlen. Als je daartoe niet bereid bent, geen zin hebt in sessies van twaalf uur en je niet begrijpt hoe je met een aantal verschillende kritieken moet omgaan op het einde van de dag, dan zal het geen waardevolle ervaring zijn. Dat heeft heel bevrijdend gewerkt voor Baroness en ik kan me niet inbeelden dat we het anders zouden doen mochten we opnieuw moeten beginnen.’
Jijzelf bent het enige nog originele bandlid. In welke mate is Baroness nog dezelfde band als toen je twintig jaar geleden begon?
‘Haha, daar zeg je zoiets! (lacht) Inmiddels al zes of zeven jaar, inderdaad. Maar het is nog steeds diezelfde golf van creativiteit die door deze line-up raast als in die van bij de start van Baroness. Qua filosofie en concept werden er geen koerswijzigingen doorgevoerd. De bandleden zijn gewijzigd en de precieze methode van toewijding is geëvolueerd, maar de fundamenten en de hoekstenen van Baroness zijn nog steeds dezelfde. Vanaf dag één zijn we altijd een band geweest die als doel had te groeien, te evolueren, zich te ontwikkelen en beter te worden, nieuwe geluiden te zoeken en vinden en die in de band te integreren. En het is geen beweging in één richting, eerder een poging tot expansie op een universele manier. Dus zolang die eensgezindheid er blijft, zal Baroness in wezen niet veranderen. Mijn stem en de manier waarop ik mijn teksten zing, dat is waarvan we vertrekken en wat als constante blijft, en daarnaast zijn er veel variabelen die kunnen veranderen. Het is best een opgave voor mij om de sound en wat als het karakteristieke Baroness-geluid aanzien wordt intact te houden, maar ik denk dat ik met deze bezetting een groep mensen bijeen heb die zich blijvend zullen toewijden aan de band en bereid zijn om er hard voor te werken. Dit is de eerste Baroness-plaat met exact dezelfde line-up als de vorige en da’s best speciaal. Er is altijd wel iets geweest dat in verandering was: wanneer er een nieuw bandlid bijkomt, schakel je sowieso een versnelling lager en moet die nieuwe persoon als het ware geïndoctrineerd worden, de tijd krijgen om in de band opgenomen te worden, te begrijpen wie de band is en waarvoor die staat. Maar zowel Gina, Nick als Sebastian hadden een ander idee van Baroness dan wat Baroness werkelijk is en ik ben zo blij met hen, want het zijn superharde werkers en ze houden van repeteren, spelen, touren, van nummers schrijven en opnemen, het hele pakket gewoon! (lacht).’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 217.
