Waar staat de titel ‘Circus Of Doom’ voor? Het is zeker geen doom metal.
‘De titel van het nieuwe album is geïnspireerd door het gelijknamige nummer van onze producer en keyboardspeler Janne Björkroth. Het heeft verschillende interpretaties en iedereen kan dit zelf invullen. Uiteraard past het binnen een fantasiewereld, maar het kan ook staan voor de donkere toestand, waarin de wereld zich bevindt. We hebben drie verschillende songwriters. Janne maakt de circusachtige songs, terwijl onze gitarist fantasy metal schrijft, en onze bassist eerder opteert voor power metal. Het is zeker geen conceptalbum geworden, we proberen op elk album songs in die drie stijlen te brengen. De teksten van Janne gaan meer over de toestand van de wereld, terwijl het bij de andere twee wat persoonlijker wordt. Ikzelf schrijf geen teksten maar beschouw mezelf als de verhaalverteller, dat werkt het best voor ons.’
Je zou jullie muziek ook happy metal kunnen noemen.
‘Jazeker, het is ook party metal of zelfs circus metal. We hebben geprobeerd om iets nieuws te maken, je zou het zelfs ook theatrale metal kunnen noemen. We proberen de fans te entertainen door te putten uit invloeden van verschillende genres. Het is gewoon Battle Beast metal.’
Ben je niet bang dat de fans de muziek een beetje te commercieel zullen vinden, omdat elk nummer wel een single zou kunnen zijn?
‘Leuk dat jij vindt dat alle nummers singles kunnen worden. Om eerlijk te zijn, als de fans het niet leuk vinden, dan is het vooral hun probleem. Wij hebben de songs gemaakt zoals wij het goed vinden. Wanneer je je ziel erin steekt, dan kan je niet voor de fans beslissen hoe ze het gaan beleven.’
“Stoppen met drinken van alcohol heeft mijn sociaal leven niet beïnvloed.”
Je hebt dit jaar je eerste soloalbum uitgebracht. Was dit ‘back to the roots’?
‘Dat was inderdaad mijn bedoeling, want toen de pandemie startte, voelde ik aan dat het moment gekomen was om mijn eerste soloplaat uit te brengen. Eigenlijk droom ik hier al tien jaar van en ik had het gevoel dat het nu of nooit was. Ik wilde laten zien hoe ik als persoon gegroeid ben in de muziekbusiness. Vóór Battle Beast was ik immers vooral actief in de bluesrock. De mensen kunnen mij als zangeres beter inschatten, als ze beseffen welke mijn invloeden geweest zijn. Mijn eerste idool was Whitney Houston, zij was mijn inspiratie als ‘big voice’. Maar ook Michael Jackson, Aretha Franklin en Ella Fitzgerald behoren tot mijn favorieten. Binnen de heavy metal ben ik vooral in mijn tienerjaren begeesterd geworden door Bruce Dickinson, Ronnie James Dio en Rob Halford. Maar mijn grootste idool is ongetwijfeld Janis Joplin. Toen ik als 19-jarige het nummer ‘Piece Of My Heart’ hoorde, was ik echt overdonderd. Vanaf dat moment wist ik welk soort zangeres ik wilde worden. Ik wilde ook die rauwe stem krijgen, want voorheen had ik dat niet. Het duurde ongeveer twee jaar om de juiste rauwheid te krijgen, ik had niemand om me te coachen. Ik heb eigenlijk mijn stem gebroken door te veel druk te gebruiken. Ik begon nadien de anatomie van de stembanden te bestuderen om zo goed mogelijk mijn stem te beschermen. Nu train ik ook andere zangers binnen de heavy metal. Destijds ben ik gestopt met het drinken van alcohol en roken, jammer genoeg ben ik later opnieuw beginnen roken. Maar hopelijk kan ik in de nabije toekomst ook daarmee stoppen. Ik ben een sociaal persoon en het stoppen met drinken van alcohol heeft mijn sociaal leven niet beïnvloed.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 204.
