... / Story's / Markant / BEHEMOTH: Rebellie verheven tot kunstvorm
Markant

Updated 26/09/2022

Markant

BEHEMOTH: Rebellie verheven tot kunstvorm

Met knokken, zwoegen en zweten heeft het Poolse Behemoth zich constant in de kijker gewerkt en staan ze na dertig jaar op een positie die niemand ooit van hen verwacht had: aan de top van de extreme metalscene. Ooit stonden ze in kleine clubs, nu headlinen ze in grote zalen en sluiten ze festivals af. Het nieuwe album ‘Opvs Contra Natvram’ knalt naar goede gewoonte van begin tot einde en heeft ook enige verrassingen in petto. Wanneer we Nergal bellen, blijkt zijn stem schor van de interviewmarathon waar hij in zit, maar dat laat hij niet aan zijn hart komen.

‘Opvs Contra Natvram’ is alweer de twaalfde volwaardige plaat van Behemoth. Wordt het niet moeilijker met de jaren om jezelf niet te herhalen?

‘Het is echt wel lastig om nooit in herhaling te vallen. Let wel, ik heb voor mezelf aanvaard dat ik misschien niks wereldschokkend nieuws in me heb, iets wat ons zou herdefiniëren of zo. Daarvoor ken ik te goed mijn beperkingen en mijn capaciteiten. Maar omdat ik weet waar ik voor sta en wat me het beste afgaat, weet ik ook wat ik moet doen wanneer ik nieuwe songs voor Behemoth schrijf. Op zeker punt moet je je afvragen: ‘Kunnen we nog technischer gaan spelen? Kunnen we het nu nog logger of sneller maken?’ Ik denk het niet, dus waarom in plaats daarvan niet spelen met de vibe en de sound. Tenslotte moet het blijven klinken als Behemoth, we gaan niet zo’n stunt uitproberen als Morbid Angel destijds deed. We zijn een extreme metalband en opereren binnen de grenzen daarvan. Toch denk ik dat de nieuwe plaat fris en verjongd klinkt.’

Behemoth © Grzegorz Golebiowski

Dit is een erg direct album, met korte en compacte songs die je meteen naar de strot vliegen. Er lijkt enorm veel woede in de nummers vervat …

‘Deze plaat werd geboren uit ellende en frustratie in de lockdown. Al dat miserabele en het gevoel je leven niet te kunnen leiden zoals je wil, zorgde al voor een flinke voedingsbodem. Daar bovenop kwamen dan ook nog eens de wereldwijde gebeurtenissen die de woede nog wat aanwakkerden. Zo kwamen songs als ‘Malaria Vvlgata’ en ‘Off To War!’ tot stand. Ze zijn puur op agressie geschoeid en draaien er geen doekjes rond. Nooit eerder maakten we zo’n compacte, heftige song als ‘Malaria Vvlgata’, maar net daarom wilde ik het als openingssong. Het is een instant knockout en je moet eerst die drempel kunnen passeren alvorens de gelaagdheid van de rest van de songs te bereiken.’

“Tal van wendingen die samenhangen met politieke of religieuze agenda’s maken deze aarde alsmaar onleefbaarder.”

De titel ‘Opvs Contra Natvram’ betekent zoveel als ‘Werk tegen de natuur’. Wat bedoel je daar precies mee?

‘Dat wil absoluut niet zeggen dat ik iets tegen de natuur heb, integendeel. Het gaat eerder om ‘de natuur der dingen’ vandaag, de onverkwikkelijke richting die men opgaat met onze cultuur, onze tradities, politiek, religie, … Tal van wendingen die samenhangen met politieke of religieuze agenda’s maken deze aarde alsmaar onleefbaarder. Aan de grondslag van de titel ligt dus een rebelse betekenis, al moet ik eerlijk zeggen dat ik de term heb ontleend aan Carl Gustav Jung, de befaamde psycholoog. Hij zag het in een andere context, maar ik speel graag met woorden en zoek naar verschillende meningen erachter. Inmiddels sprak ik met een aantal mensen die er nog een andere uitleg in zagen dan ikzelf, maar ik vind het net fantastisch dat die titel dus zo flexibel kan worden toegepast.’

‘Opvs Contra Natvram’ zal in een dozijn verschillende vormen worden uitgegeven, zoals digibooks en gekleurd vinyl. Wat echter het meeste opviel, is dat het hoofdartwork op de hoes zowel in een witte als in een zwarte versie bestaat. Is dat bedoeld om je grootste fans twee keer dit album te laten aanschaffen, of zit er meer achter?

‘Dat heeft wel degelijk een doel. Ik heb de wereld nog nooit zo gepolariseerd gezien als vandaag. Zelfs in het dagelijkse leven is er geen ruimte meer voor dialoog en zie je een constant botsen van extremen. Daar lijkt niks meer tussen te zitten, terwijl er zoveel grijstinten zijn die daartussen liggen. Met die zwarte en witte hoes symboliseer ik dus mijn kijk op de moderne wereld.’

Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 210.