Zora: ‘Ik schrijf de teksten en de zanglijnen en dan stuur ik die naar René en die doet de rest. De teksten zijn meestal geïnspireerd door boeken, films, geschiedenis, folklore en ook mijn eigen levensverhaal.’
René: ‘Inderdaad, zo is het tot nu toe altijd geweest. Maar op ons nieuwe album staan voor het eerst twee songs waar ook de andere bandleden een rol gespeeld hebben in het schrijven. Dat is heel goed bevallen. Ik ben de drummer en die is meestal niet de componist, maar ik bespeel ook andere instrumenten. Niet zo goed als de andere bandleden, maar voldoende om muziek te schrijven.’
De muziek klonk vanaf het begin professioneel. Jullie hadden al ervaring met andere groepen?
René: ‘Niet in dit genre en zeker niet op dit niveau. We hadden elkaar wel ontmoet tijdens een muziekopleiding. Het klonk vanaf het begin professioneel, want we waren dus een tijdje bezig. We deden veel zelf en we wisten hoe moderne muziek moest klinken. Dat was het voordeel dat we hadden door die opleiding en door de mensen om ons heen. We hebben ook redelijk vlug gekozen voor gothic rock door de interesse van Zora in die thematiek en in de Victoriaanse tijd.’
Zora: ‘Ik ontdekte Kate Bush in die periode. Toen ging er een wereld voor me open. Ik heb ook proberen te grunten in het begin, maar dat is niks voor mij. Ik zing liever gewoon, want ik had het gevoel dat ik mijn stem om zeep hielp.’
Jullie zijn minder symfonisch dan bijvoorbeeld Epica?
René: ‘Epica is full on symfonische metal met sopraan en al het klassieke wat je er tegenaan kunt gooien. Wij zijn meer die gothic kant opgegaan. Een deel Kate Bush met hardere gitaren en hier en daar sfeertjes van het symfonische. We hopen dat het bij een groot publiek in de smaak kan vallen. Wij zijn gegaan voor nummers met een beetje popsongstructuur die wat gemakkelijker wegluisteren zonder hele rare uitstapjes.
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 233.
