Onze gesprekspartner is drummer Daniel Hansfeldt. Als we hem vragen hoe het komt dat de band na album tien nog steeds even fris en enthousiast klinkt dan na album één, verschijnt een grote grijns op zijn gezicht. ‘Omdat we houden van wat we doen. Er is totaal geen druk en we houden geen rekening met deadlines. Zo krijgen we genoeg tijd en ruimte om te doen wat we willen. Zonder druk op de schouders blijft het leuk en dat is toch het belangrijkste. We komen onderling heel goed overeen en onderweg van show naar show, of in de studio, is het altijd lachen geblazen. Dat is toch wel de hoofdzaak en dat weerspiegelt zich in onze muziek.’
Albumtitel ‘Tales Of The North’ maakt onmiddellijk duidelijk waar de band deze keer zijn inspiratie gehaald heeft. ‘De geschiedenis van Bloodbound heeft heel diverse thema’s gehad. Wat er altijd in gebleven is, is de vampier Nosferatu. Hij reist door verschillende tijden en thema’s en komt dan van alles tegen. Dat zijn al draken geweest. Ons vorige album ‘Creatures Of The Dark Realm’ bevond zich nog steeds in de wereld van de fantasie maar klonk toch wat duisterder. Het moet voor ons aangenaam blijven en we moeten in het onderwerp geïnteresseerd zijn. Dat is eigenlijk de voornaamste voorwaarde. Ik ben net als de rest uit Zweden en heel wat mensen hebben tegenwoordig interesse in alles wat met Vikingen te maken heeft. Wij uiteraard ook en daardoor is het nu die richting uitgegaan.’
Hoewel het power metalgenre toch iet of wat in een bepaald keurslijf zit, slaagt Bloodbound er telkens in om met een origineel geluid voor de dag te komen. Een eigen identiteit, waardoor je direct weet naar welke band je luistert. ‘Er zijn heel wat mensen betrokken bij het schrijfproces. We komen uit de rock en het metalgenre. Sommigen van ons schrijven in hun eigen stijl en dat samen maakt het tot een leuke mix van verschillende genres die heel dicht bij de power metal aanleunt. Het is net die mix van verschillende stijlen waardoor we ons eigen Bloodbound-geluid hebben gecreëerd. De melodie blijft nog steeds het belangrijkste aspect in elk nummer. Zonder dat zou het nooit zo goed kunnen zijn. Ik hou wel van stevig riffwerk, maar als het refrein niet catchy klinkt, doet het niet veel met het nummer. We focussen ons daarom vooral op dat bestanddeel.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 216.
