Wat betekent de albumtitel ‘Jhyappa’?
‘Je spreekt het helemaal verkeerd uit. Het is “Dzje-pa”. Het heeft eigenlijk geen betekenis. Het is gewoon een dialect woord voor ‘Boom!’. Weet je, je kan het in verschillende betekenissen gebruiken. Het is een Nepalees, volks woord. Het is geen correct woord uit de Nepalese taal, maar echt een uitspraak uit onze volkstaal. Onze vorige twee albums heetten ‘Swatta’ en ‘Chatta’ en nu ‘Jhyappa’. Het betekent eigenlijk helemaal niks en er is ook geen relatie terug te vinden tussen die albums, haha. We zijn gewoon dom, veronderstel ik. Het is allemaal gewoon voor de grap.’
Ja, maar jullie nemen deze plaat wel erg serieus. Er wordt omschreven hoe jullie door dit album jullie willen vrijwaren van negatieve energie en dat jullie jezelf willen opnieuw leren kennen. Je zou bijna gaan denken dat de band nog steeds op zoek is naar zichzelf?
‘Wel, op ons laatste album hebben we erg veel geïmproviseerd. We hadden geen teksten, we schreeuwden gewoon erg veel, er zat zelfs eigenlijk heel wat jazz in die release. Op dit album wilden we dan net weer erg gefocust werken, het moest een thema hebben en moest ook een erg persoonlijke plaat worden. Ik noem onszelf altijd een gezelschap van middelbare leeftijd en we stellen onszelf nog altijd in vraag. Weet je, er is zoveel negativiteit rondom ons en binnenin probeert die ons te controleren, maar we moeten onszelf blijven controleren en erover blijven praten. Zelfreflectie is heel belangrijk voor ons. Die filosofie gaat erg diep. Ook spiritualiteit is daarin belangrijk. Ontdekken en leren wie je bent om dan de beste versie van jezelf te kunnen zijn. Alle teksten zijn daarop gebaseerd. Onze zanger Bhotey schrijft alle teksten, maar voor hij daaraan begon, hadden we het onderwerp en thema wel al met elkaar besproken. Die spiritualiteit vind je ook terug op de hoes. Zelfverbranding staat daarin helemaal centraal. Die verbranding gaat niet in tegen je religie. Het gaat erover dat je binnenin je negatieve energie verbrandt, er beter uitkomt en zelfs met positieve energie weer naar buiten komt.’
Maar jullie zingen wel in het Nepalees. Dan weet je dat 99 procent of zo van de luisteraars de boodschap niet zal begrijpen. Dat feit is op zich ook al eigen aan grindcore. Is de boodschap dan toch ondergeschikt aan de muziek?
‘Dat klopt, de muziek zal altijd het belangrijkste zijn. Wij zijn een snelle en emotionele band en mochten we in het Engels zingen, dan zou de energie nooit hetzelfde zijn. De emotie zou niet correct zijn. Het is dus een groot verschil voor ons om te zingen in het Nepalees. Alleen in onze moedertaal kunnen wij die eerlijke, natuurlijke emotie leggen, begrijp je? Als de luisteraar onze boodschap echt wil begrijpen dan kan hij met vertaalprogramma’s en AI al een heel eind komen, maar daar zal je dan wel wat moeite moeten instoppen. Weet je, op onze liveshows begrijpt er eigenlijk niemand wat wij zingen, maar toch is er altijd een gedeelte van het publiek dat met ons probeert mee te zingen in het Nepalees. Echt waar, dat is ongelofelijk, als je iemand de microfoon geeft, dan schreeuwen zij gewoon mee in het Nepalees. Is dat niet fantastisch? Dat kan je met muziek bereiken, het doorbreekt grenzen of wat dan ook.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 231.
