Jullie laatste volwaardige album ‘Seasons Of Darkness’ dateert alweer van 2011. Zaten jullie met een gebrek aan inspiratie of motivatie om één of andere reden?
‘Je kan wel stellen dat er serieus wat teleurstelling in het spel was. Tussen 2011 en 2017 bestond de band zelfs niet meer! We waren de bezettingswissels beu en er was een gebrek aan moed om ervoor te gaan bij veel mensen. Het glas brak toen we in 2006 een experimenteel album opnamen, dat me ontgoocheld achterliet. Onze magie uit de jaren ‘90 leek helemaal weg. Iedereen had wel een mening, maar er was totaal geen overeenstemming en het resultaat van ‘Seasons Of Darkness’ was het tegengestelde van wat ik gehoopt had. In 2017 stelde Nick (Christogiannis – bas en keyboards) voor om met ons twee verder te gaan, zonder al die tegendraadse opinies. Dat werkte.’
Je werd vaker met tegenslagen geconfronteerd: je overleefde twee auto-ongelukken én een hersenbloeding! Je kwam er echter telkens doorheen, dus moet je toch een goede ‘guardian devil’ op je schouder hebben gehad!
‘Ik had in die dagen een pub die me voltijds bezighield. Op een nacht kreeg ik een vreselijk ongeval, waarbij mijn gordel me redde. Ik hield er wel een herinnering aan over in de vorm van een flink litteken in mijn gezicht. Dat was de eerste keer dat Charon me wilde komen halen. Mijn andere auto-ongeval was minder dramatisch, maar de tweede keer dat de hellehonden me wilden meesleuren, was enkele jaren later. Een totaal onverwachte hersenbloeding, die als een blauwe lichtflits door mijn hoofd knalde vlak na de opnames van de ‘Howling Flames’-EP. Weerom kroop ik door het oog van de naald. De reden bleef onbekend, maar het zou kunnen zijn voortgekomen uit een klap die ik ooit op mijn hoofd kreeg of door het overdadige druggebruik van die dagen. Het was enorm pijnlijk, met een volle maand continue en ondraaglijke pijn. Nadat ik gependeld had tussen verschillende ziekenhuizen, deed men gespecialiseerde tests hier in Athene en vond men iets om me te helpen. Dus ja, één of andere geest wil me nog in leven houden.’
Het voornaamste is dat Deviser er nu weer staat, mét een nieuw album bij Hammerheart Records. Grappig trouwens dat je weer bij een Benelux-label zit, want Deviser werkte in het verleden altijd met labels van hier: Mascot / II Moons en LSP Records. Je lijkt goede connecties te hebben met de Lage Landen.
‘Dit was eigenlijk de eerste keer dat we niet lang moesten zoeken naar een deal. Alsof er duivelse interventie in het spel was, drong een stemmetje in mijn hoofd aan om de baas van Hammerheart te contacteren en die hapte meteen toe. Maar je hebt gelijk wat betreft ons verleden, daar had ik niet eens bij stilgestaan! Vergeet trouwens niet het Nederlandse underground label Teutonic Existence, dat in 1994 onze eerste vinyl-EP uitbracht. Ik heb nooit geweten waarom, maar misschien past onze muziek wel bij de mentale wereld van mensen in de Benelux? Want zelfs de minitournee die we ginds jaren geleden deden, bleef hangen bij de mensen. Het leuke was dat de mensen van Hammerheart meteen begrepen wat de kracht van ‘Evil Summons Evil’ is, waardoor ze geen twee keer moesten nadenken om ons te tekenen. Het is een demonische plaat met een demonische sfeer, waarvan ik echt geloof dat ze haar sporen in de tijd zal nalaten.’
Voor het artwork deed je terug beroep op Kris Verwimp. Hij lijkt nog steeds heel goed jullie visie te kunnen projecteren in zijn schilderijen.
‘We zijn grote fans van Kris. Zijn werk voor ‘Transmission To Chaos’ was onvoorstelbaar goed en we wilden die esthetiek van de jaren ‘90 op de nieuwe schijf laten terugkeren. Daarom dachten we meteen aan Kris. We vertelden hem wat we voor ogen hadden en toen hij ons het resultaat liet zien, waren we sprakeloos. Wat een artiest! Ik denk dat we geen wijzer keuze hadden kunnen maken.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 213.
