Wederom stellen jullie niet teleur. Het is indrukwekkend hoe je er met Desaster in slaagt om al zo lang op zo’n hoog niveau te blijven.
‘We hebben gewoon enorm veel plezier in de muziek, en dat is in de 36 jaar dat de band al bestaat eigenlijk nooit veranderd. We hebben ons als band ook goed bewaard, vind ik. Desaster is geen typische metalband die voortdurend op tournee is en gewoonweg moet optreden om te blijven draaien. Desaster is ontzettend belangrijk voor mij, maar de band is niet mijn broodwinning. Wanneer we samenkomen in het repetitielokaal, voelt dat bijna altijd als een familiereünie. We steken na afloop vaak de barbecue aan en zitten dan samen nog wat te drinken. Dan voel je ook dat de spirit en het echte vuur er nog steeds zijn. Als dat gevoel ooit zou verdwijnen en het niet meer leuk zou zijn, dan zouden we de band waarschijnlijk aan de wilgen hangen.’
Tussen ‘Kill All Idols’ en de voorganger ‘Churches Without Saints’ zitten vier jaar, maar zo lang voelt dat helemaal niet. Ervaar je dat ook zo?
‘Hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd lijkt te gaan. Tijdens de repetities werken we liever aan nieuwe nummers. Het oude songmateriaal hebben we al zo vaak gespeeld – dat beheersen we inmiddels zo goed live dat we dat eigenlijk niet meer hoeven te oefenen. Ik moet helaas wel zeggen dat ‘Kill All Idols’ misschien wel eens het laatste Desaster-album zou kunnen zijn. Niet omdat we ermee willen stoppen of zo, maar omdat het maken van een volledig album steeds tijdrovender wordt. Ik zou dat in de toekomst op een andere manier willen aanpakken. Ik zou voortaan liever alleen nog maar singles of hooguit een minialbum uitbrengen. Ik heb het daar met de anderen ook al over gehad, en ze stonden niet onwelwillend tegenover dat idee. Ik heb het gevoel dat het albumformaat een beetje zijn tijd heeft gehad. Alles is tegenwoordig heel vluchtig. Ik weet niet of jongeren nog de tijd nemen om echt intensief naar een volledig album te luisteren. Veel mensen luisteren tegenwoordig naar muziek via Spotify. Ze pikken vluchtig een paar nummers mee, en dat is het dan. Ze nemen niet meer de tijd zoals wij dat vroeger deden … een vinylplaat uit de hoes halen, op de platenspeler leggen, en keer op keer opnieuw luisteren. Dat doet bijna niemand meer.’
In de infosheet van ‘Kill All Idols’ lezen we dat jullie punkroots nog nooit zo duidelijk hoorbaar zijn als nu. Dat horen we er zelf niet in terug.
‘We hebben in 2022 een single uitgebracht met covers van Toxoplasma, Slime, S.O.D. en The Exploited. S.O.D. is weliswaar geen punkband, dat was meer crossover, maar je hoorde daar duidelijk punkinvloeden in terug. Die single heeft zeker zijn sporen nagelaten. Er staat een echt punkgericht nummer op het album, ‘They Are The Law, dat gaat een beetje richting The Exploited. Het is echter natuurlijk nog steeds gespeeld op onze eigen manier. Het kan dus goed zijn dat je er eerder de thrash metalelementen in hoort dan het punkgevoel. Thrash metal is sterk beïnvloed door punk, vooral qua agressie en snelheid. Jeff Hanneman was bijvoorbeeld een grote punkfan, en dat heeft hij destijds ook in Slayer gestoken. ‘Kill All Idols’ is zoals gezegd ons tiende album, en we wilden deze keer echt alles verwerken wat ons ooit geïnspireerd heeft. Ik denk dat dat ons ook goed gelukt is.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 233.
