De Eerste Wereldoorlog verwoestte Europa, vooral hier in Vlaanderen. Krijg je wel eens kritiek omdat je een Duitse band bent die hierover zingt, aangezien de Duitsers 'de slechteriken' waren?
‘Eigenlijk niet, ik heb nog nooit met dat soort confrontaties te maken gehad. Heb je ooit gehoord dat een regisseur van een WOI-documentaire op die manier werd geconfronteerd? Ik niet, en voor mij is Kanonenfieber eigenlijk ook een soort documentaire. Ik heb hard gewerkt om mensen te laten begrijpen dat dit project anti-oorlog is. Er zijn talloze interviews, verklaringen en commentaren die ik heb geschreven om mijn bedoelingen duidelijk te maken. Het mooie is dat mijn luisteraars anderen voorlichten door commentaar te geven op vreemde YouTube-, Instagram- en Facebook-posts die expres of per ongeluk verkeerd begrepen kunnen worden. Als je even de tijd neemt om op onderzoek uit te gaan, kom je er meteen achter waar Kanonenfieber over gaat.’
De laatste tijd zijn er nogal wat metalbands met een oorlogsthema. Wat vind je van andere op oorlog geïnspireerde metalbands zoals 1914, Minenwerfer, Marduk of zelfs Sabaton?
‘Er zijn nog meer bands met een oorlogsthema, zoals Scalpture, Bolt Thrower of Hail of Bullets. En allemachtig, die drie kan ik aanraden, net als 1914 en Minenwerfer natuurlijk. Ik luister niet veel naar Sabaton omdat ik niet echt van power metal houd, maar ik heb het diepste respect voor wat ze hebben bereikt. Het is ongelooflijk dat een band zo groot is geworden en zoveel mensen heeft bereikt. Ze hebben zelfs goed geschreven en historisch accurate nummers in hun portfolio.’
Je wilt gezichtsloos blijven, om 'geen associaties te hebben met een levend persoon'. Je bent zeker niet de eerste kunstenaar die dat doet. Is het niet een beetje een gimmick geworden?
‘Ik zie het zeker niet als een gimmick. Mensen hebben hun redenen om anoniem te blijven. Het kunnen mentale problemen zijn zoals sociale angst, het kan een diepere betekenis voor hen zelf hebben, of ze willen gewoon met rust gelaten worden. Voor mij is de reden voor mijn anonimiteit dat het perfect past bij het thema van Kanonenfieber, en ik vind het leuk om niet herkend te worden op festivals of clubshows. Ik heb vrienden die op een festival nog geen vijf meter kunnen lopen zonder tegengehouden te worden door fans. Ik wil genieten van dingen, plezier hebben, aangeschoten worden en rondhangen met vrienden zonder bang te zijn om gefilmd te worden. Ik denk dat het mijn recht is om dat te doen. Dat gezegd hebbende, begrijp ik niet waarom mensen het nodig vinden om te weten wie ik ben. Soms heb ik het gevoel dat ik het doelwit ben van een heksenjacht, haha!’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 226.
