Het nieuws dat Anders Nyström Katatonia verlaten had trof ons als een donderslag bij heldere hemel.
‘Iedereen krijgt te maken met veranderingen in het leven, dat is nu eenmaal zo. Natuurlijk hebben wij beide de band een hele tijd gerund, maar ik denk niet dat het vreemd is dat een samenwerking die zolang geduurd heeft, kan veranderen op een bepaald moment. Dat is nu gebeurd en dat is spijtig, maar ik beschouw het niet langer als een jammerlijk feit, waarbij ik me afvraag waarom dit moest gebeuren, maar eerder als heel fortuinlijk dat we zo lang hebben samengewerkt en zoveel gezamenlijke herinneringen hebben kunnen creëren. Voor mij is het dus wel vreemd en droevig, maar het is ook een natuurlijke gang van zaken.’
Zoiets voltrekt zich voor jullie niet in één nacht. Ik vermoed dat het goed was dat er wat tijd overgegaan is om dit voor jezelf te verwerken. De beslissing is niet overhaast genomen, maar toen je het nieuwe album begon te schrijven, was dat al met twee nieuwe gitaristen in gedachten …
‘Niet echt toen ik begon te schrijven, het werd me pas duidelijk toen ik pakweg de helft geschreven had, maar ik denk dat de timing niet beter gekund had. Het is een perfecte manier om de nieuwe leden klaar te stomen en echt deel te laten uitmaken van het album. Zo kunnen ze hun eigen stempel op de muziek drukken en zo de mensen tonen wie ze zijn op deze plaat, eerder dan bij een band te komen wanneer het album al uit is en songs beginnen te spelen waar je zelf geen creatieve inbreng in gehad hebt. Nu hebben ze zelf deel uitgemaakt van het proces, niet als songschrijver, maar toch wel als muzikant. Dat is veel beter.’
Ik heb de indruk dat ik een frisse wind hoor op de nieuwe plaat, tevens nieuwe invloeden en dat is wel logisch met andere muzikanten uiteraard … meer gitaarsolo’s ook.
‘Ja, er zijn meer gitaarsolo’s, ze zijn er nu eenmaal dol op (grinnikt). Neen, serieus, ik wou het hen mogelijk maken om te tonen waar ze goed in zijn. Ik wou wat extra ruimte reserveren voor dat, omdat ik wist dat er twee nieuwe jongens in de band zijn en ik wou de mensen tonen tot wat ze in staat zijn. Het zijn getalenteerde spelers, dus het is echt een frisse nieuwe start. Dat kan je horen op het album, de energie is fantastisch. Ik zou zeggen dat het album meer een livesound heeft. Het benadert wat we op het podium doen. Je merkt dat het een band is die samenwerkt, en dat doet deugd. Het was een goed moment voor hen om in de band te stappen.’
‘Nightmares As Extensions Of The Waking State’ is een hele mond vol en klinkt erg duister …
‘Ja, het klinkt erg donker. Ik vind dat die titel het hele album vertegenwoordigt, gewoon omdat wat wij doen nu eenmaal schrijven over de eerder donkere kant van het leven is. Als je je ongelukkig voelt, dan kunnen er dingen in je leven gebeuren die aanvoelen als nachtmerries. Het is een soort dunne lijn tussen dat in je leven ervaren in realiteit of in je droom. Soms kan je zelfs dat onderscheid niet meer maken. Ik vind dat de titel ook erg goed klinkt, er goed uitziet en dat is ook altijd een factor waar je rekening mee moet houden.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 231.
