De single ‘My Monster’ heeft een professionele clip, het is een soort kortfilm waarin zingen en acteren gecombineerd worden. De clip speelt zich af in het Duitsland van 1927. Vanwaar komt dat jaartal?
‘Dat jaartal is irrelevant, het kon ook 1924 of 1929 geweest zijn. We willen gewoon de tijdgeest van de jaren 20 weergeven van de vorige eeuw. De stijl van die jaren spreekt tot de verbeelding, het is een beetje geïnspireerd op de serie Peaky Blinders. Het eigenlijke idee om die clip te maken komt van de filmproducer Mirko Witzki (maker van kortfilms en o.a. clips van Powerwolf). Hij heeft een goede kijk en ideeën en wij zijn zeer open-minded en laten ons graag inspireren als het op dat gebied aankomt. Om eerlijk te zijn, maken we zeer traditionele rockmuziek, we proberen wel onze traditionele sound te mengen met nieuwe elementen. Op gebied van visuele aspecten zowel op het podium als in de videoclips proberen we het fris en hedendaags te houden, maar steeds gerelateerd aan de melodische hardrock die we spelen. ‘My Monster’ is de beste en meest uitdagende clip uit onze carrière, maar lag wel buiten onze comfortzone. Wat ik niet wist van mezelf, is dat ik het leuk vond om echt te acteren. Dat is voor herhaling vatbaar, alhoewel ik er niet de tijd voor zou vinden om me toe te leggen op acteren in een serie bijvoorbeeld. Zingen, componeren en producen vergt zoveel tijd en aandacht, ik ben al blij dat ik daar mijn beroep van heb kunnen maken.’
De albumcover is de meest in het oog springende tot dusver. De knalgele hoes met zwarte letters deed wel direct denken aan ’72 Seasons’ van Metallica. Het kan ook zijn dat je de Borussia Dortmund-fans wil aanzetten om de cd aan te schaffen?
‘Als al de Dortmund-supporters het album zouden kopen, dan zou dat een gigantisch succes zijn, maar ik vrees dat die naar andere muziek luisteren (lacht). In ieder geval hadden we niet de intentie om Metallica te kopiëren met onze cover. Het startte gewoon met onze titel ‘Back With A Bang’. Het woord ‘Bang’ zit al jaren in ons hoofd omdat het een link heeft met dynamiet, dat is ergens logisch. ‘Back With A Bang’ ontstond tijdens de Covid-periode waarvan we toen dachten dat het niet meer zou verdwijnen. Ondanks dat onze band plezier maken op de voorgrond plaatst, waren we enkele jaren geleden enorm pessimistisch ingesteld. We dachten dat als we dit met zijn allen zouden overleven en de fans er nog zouden zijn, dan moesten we op een spectaculaire manier terugslaan met onze band en onze songs. Het grappige was dat we na de pandemie plots meer fans hadden dan we hadden gehoopt. Omdat de dynamietstaven op de hoes niet echt goed opvielen, wilden we een contrasterende flashy achtergrond, vandaar de knalgele hoes. Ergens heb je gelijk dat er grote overeenkomsten zijn met de cover van Metallica, maar dat was helemaal niet de bedoeling.’
Jullie muziek is heel catchy, klinkt melodieus en heeft in de meeste gevallen aanstekelijke meezingrefreinen. De nummers lijken eenvoudig van opzet, maar ik kan me inbeelden dat het niet eenvoudig is om deze songs te componeren?
‘Ik ben blij dat je die vraag stelt, het klopt helemaal wat je zegt! Veel journalisten buigen zich het hoofd over wat de moeilijkste muziek is om te maken? Is het pop- of rockmuziek of zijn het schlagers? De waarheid is, hoe makkelijker een nummer in het gehoor ligt, hoe moeilijker het is om zo’n song te maken. De kunst is om muziek te maken die niet op de zenuwen werkt van de luisteraar en die je moeilijk uit je hoofd krijgt. Bij Kissin’ Dynamite is het nooit de intentie om complexe liedjes te maken, voor onze muziek heb je geen twintig luisterbeurten nodig om ze te kunnen snappen (lacht). Soms hou ik ook wel van uitgesponnen, bombastische of symfonische nummers of van progressieve rock, maar het is niet onze ambitie om dat te doen. Aan Angus Young vroegen ze ooit of hij de nummers van AC/DC niet te simpel vond? Hij antwoordde hierop: “Voor ons kan het niet simpel genoeg zijn. Wij maken muziek die meteen onder je hersenpan kruipt”.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 224.
