Eindelijk is Kittie terug van weggeweest. Natuurlijk was je in die periode actief met andere bands, maar die kregen niet zoveel aandacht als Kittie nu. Hoe voelt het om weer in de schijnwerpers te staan en heb je wat bijzonders gedaan om je voor te bereiden?
‘Het is absoluut een heel interessant gevoel. Er zijn veel gemengde emoties. Het uitbrengen van nieuwe muziek is altijd een beetje stressvol. Maar deze keer, omdat het zo lang geleden is dat we weg zijn geweest, is dat nog meer zo. Ik heb me niet echt voorbereid op het moment. Op basis van eerdere ervaringen met de band en omdat ik dit al zo lang doe, is het een natuurlijk iets geworden om te doen. Ik denk dus niet dat ik me mentaal veel hoefde voor te bereiden. Het was meer een kwestie van hoe ik mijn schema ging omgooien. Het is wel even wat anders om weer die omslag te maken van een gewone baan hebben tot het spreken met de media en het opnemen van muziekvideo's.’
Eerder heb je wel eens gezegd dat je dacht dat het moeilijk zou zijn om de band weer op te starten zonder bassiste Trish Doan. Toch heb je de kracht gevonden uiteindelijk.
‘Het verliezen van Trish is één van de meest verwoestende situaties waarin ik ooit in mijn leven ben geweest. Ik voelde me soms emotioneel verlamd. Het voelde vroeger niet goed om Kittie opnieuw in een officiële hoedanigheid te gaan verkennen, omdat het iets was dat ze zelf al zo lang wilde doen maar nu niet meer zou kunnen. Die emotionele wonden moesten lange tijd genezen voordat we in staat waren om verder te gaan. Dat hoort bij het verliezen van iemand waar je veel om geeft, die een heel goede vriend was en als iemand die deel uitmaakte van je familie. Dat kost tijd, en helemaal genezen doet het nooit. We missen haar heel erg. Maar tegelijkertijd maakt Kittie voor een groot deel uit van wie ik ben. En ik denk dat ik gewoon de tijd nodig had om te genezen, om me goed te voelen voor ik Kittie weer in beweging kon brengen.’
Ik was bijna vergeten hoe jong jullie waren toen jullie begonnen, met alle ups en downs die daarbij kwamen kijken. Hoewel jullie ongetwijfeld toen dachten alles te weten. Heb je ook gewenst dat je ouder was toen jullie carrière van start ging?
‘Moeilijke vraag. Ik ben het ermee eens dat mensen soms vergeten hoe jong we werkelijk waren toen we de band begonnen, Mercedes was twaalf jaar oud en ik veertien. Tegen de tijd dat we aan het toeren waren op het Ozzfest en we een platencontract hadden, waren we ongeveer vijftien à zeventien jaar oud. Dat is natuurlijk wel opmerkelijk. Je hebt ook gelijk: als je zo jong bent, denk je dat je alles weet. Maar ik denk dat ons pad precies was zoals het bedoeld was. Zou ik soms willen dat we meer tijd hadden gehad om ons te ontwikkelen voordat ons carrière ontplofte? Ik denk dat het mogelijk is dat dat zou hebben geholpen bij het ontwikkelen van de band. Maar weet je, dan had ons debuutalbum anders geklonken. En dan was er die energie en kracht waarschijnlijk niet geweest. En ik denk dat een deel daarvan het meest charmante aan het debuutalbum is.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 224.
