Terwijl hij zich gezellig in de warmte nestelt, blikken we met hem even terug op 2019. Toen verscheen in september ‘The Nothing’, hun vorige album. Daarvoor startte men zoals gewoonlijke de gekende cyclus die hen over heel de wereld zou brengen. Alles stokte in 2020 en de gevolgen daarvan zijn bekend. Nu kennen we allemaal de wanhoop waarin alle artiesten werden gestort. Daarnaast zijn er dan de verhalen over hoe hectisch het tourleven wel niet kan zijn. Dus naast alle kommer en kwel moet er toch wel een soort van rust over de muzikanten zijn neergedaald die ze lang niet meer hadden gekend. De Korn-drummer glimlacht als we hem dat voorschotelen. ‘Er bleek inderdaad dat aan elk nadeel ook nog wel een voordeel kleeft’, lacht hij. ‘De bandleden in Korn hebben allemaal kinderen; ikzelf twee zonen van zeven en elf. Het was dus ontzettend fijn om hen nu dag in dag uit te zien. Mensen staan er vaak niet bij stil hoe hectisch ons bestaan kan zijn. Laat ik een voorbeeld geven. Toen in net bij Korn kwam in 2007, deden we 36 verschillende landen aan in vier en een halve maand. Dat is waanzin. We gingen van Zuid-Afrika naar Dubai om daarna langs Europa en Rusland te trekken en zo door te stoten naar Azië. Dat is heel zwaar, ook mentaal, omdat je de familie gewoon niet ziet. Ondertussen hebben we daarover een consensus gesloten met ons management dat het toch een beetje dragelijker wordt. Met onze staat van dienst kan dat. Toen de pandemie losbrak, voelde het heel vreemd voor ons, Korn tourt immers nog altijd veel. Wij zijn gemaakt om live te spelen, dat is onze brandstof. Wij moeten kunnen connecteren met een publiek. Toen dat werd weggenomen, was dat onwezenlijk. Dat we hierdoor dichter bij onze families kwamen verzachtte de pijn wel.’
Artiesten werden door de algemene toestand in de wereld het zwijgen opgelegd, maar creativiteit houd je niet tegen. ‘Ze kunnen ons inderdaad veel afpakken, maar muziekschrijven en maken, dat nooit’, benadrukt Ray. ‘We zijn allemaal songschrijvers en hebben voldoende mogelijkheden om dat ook te doen in eigen studio’s. Brian (Welsh, gitarist) woont net als ik in Nashville. Wij moesten dus terug het vliegtuig op om met de anderen samen te komen in Bakersfield, waar het Korn HQ is. Eens dat de vliegtuigen weer de lucht in mochten, was dat het eerste wat we samen deden. Hop naar de rest en daar ontstond iets heel moois. Het voelde als een echte familie, een soort oerkracht die niet te stoppen was. Grote plus was dat er geen deadline in onze nek ademde. We deden gewoon onze eigen zin. Na verloop van tijd hadden we zeventien stukken klaar, die we dan hebben gereduceerd tot de negen die nu op ‘Requiem’ zijn beland. Dit is zonder twijfel de reden waarom het een van onze strafste albums is geworden, als je het mij vraagt. Het was heel comfortabel om dit op deze manier te kunnen doen. We zitten allemaal al jaren in het vak. Het zit in ons bloed. We beseffen nu meer dan ooit hoe dankbaar we moeten zijn dat we dit kunnen doen. De sfeer in de groep is ook optimaal. We zijn als broers voor elkaar. Ik kan gerust zeggen dat we nu in een andere mindset leven. We zijn allen tussen de 49 en 51 jaar oud. Het is niet meer vanzelfsprekend om dit soort dingen dan te doen, maar dat is wat we het liefste willen en het voelt gewoon goed aan.’
“Live spelen is onze brandstof”
Met ‘Requiem’ als titel durft een mens zich al eens afvragen wie of wat er herdacht moet worden. Als we het Ray voorleggen, blijken er verschillende reden achter te zitten. ‘Je moet weten dat James (Shaffer, gitarist) de koning is als het op titels verzinnen aankomt. ‘The Paradigm Shift’ en ‘The Path Of Totality’ zijn maar een paar voorbeelden van wat er allemaal uit zijn koker komt. Het woord requiem kent diverse betekenissen. Het kan een herdenkingsmis zijn voor overledenen, het wordt ook gebruikt als je iemands carrière in de bloemetjes zet en ga zo maar door. Voor ons paste het perfect bij de albumcover. Dat babyhoofd is zo een sterk beeld. We wisten gewoon dat dit de perfecte titel was. Jonathan (Davis, zang) vooral was heel enthousiast. Hij zat in een totaal andere gemoedsstemming deze keer dan bij de vorige release. Toen was net de moeder van zijn kinderen overleden en geloof me, zoiets hakt erin. Hij heeft echter alles op een rijtje nu en kwam dag na dag goedgemutst de studio binnen. Hij zei ons letterlijk dat hij lang niet zo blij was geweest met zijn leven. Dat wordt nu overduidelijk op de nieuwe songs. Dit is iemand vol levensvreugde. Misschien dat de fans van het agressieve Korn-werk een beetje teleurgesteld zullen zijn, maar dat zit nu niet meer in hem. De woede is weg en geloof me, dat is fijn.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 205.
