Updated 01/09/2025
MÅNEGARM: Vaste waarde in viking metal!
Månegarm is één van de authentieke Zweedse viking metalbands die altijd trouw gebleven zijn aan het erfgoed zonder commerciële knieval. Nu al dertig jaar komen ze regelmatig met nieuw werk in de moedertaal waarin plaatselijke verhalen in een ravissante en afwisselende mix van black, folk en pure heavy metal worden gebracht vol branie. Drie jaar na ‘Ynglingaattens Öde’ is er het elfde studioalbum ‘Edsvuren’ dat eens te meer uitnodigt tot nader onderzoek. We trokken daarbij een goedgemutste Erik Grawsiö (zang, bas) aan de mouw voor tekst en uitleg.
Waar staat ‘Edsvuren’ voor?
‘Dat woord wordt best vertaald als ‘gezworen’, zoals in gezworen vrienden of je geloof bezweren. Het verwijst naar de tegenstand die de mensen uit onze streek boden tegen de verspreiding van het christendom. Dat verzet was hier net iets sterker dan elders. Het was moeilijk om je geloof en onafhankelijkheid te behouden en daar hebben ze hard voor gevochten. Dat is de ware betekenis van ‘Edsvuren’. Op de cover zie je het grote vikingleger, klaar om in actie te schieten.’

Was Kris Verwimp weer betrokken bij dat artwork?
‘Ja hoor. Zoals altijd. Geen Månegarm-album zonder Kris. Het ziet er 100% levensecht uit. Het zou niet hetzelfde zijn als Kris dat artwork niet gemaakt had. Hij heeft al onze covers gemaakt, behalve voor het eerste album, omdat we zijn kunst toen nog niet ontdekt hadden. Hij doet dit prachtig, zeker als je weet dat dit niet eens zijn officieel werk is. Hij doet dit allemaal in zijn vrije tijd naast zijn normale job. Jakob (Hallegren – drums – VM) is gewoonlijk diegene die er ook ideeën voor heeft en die zendt hij dan naar Kris die dat omzet in een schilderij. Een mooie samenwerking. Jakob is trouwens ook verantwoordelijk voor de teksten.’
Is er ditmaal een overkoepelend thema in de teksten, buiten het verzet dat we al aanstipten?
‘Het is geen conceptalbum zoals de twee voorgaande waren, maar er zijn wel een paar onderwerpen die meer dan eens aan bod komen. Zoals ik eerder al zei, dat verzet, maar ook het feit dat het allemaal over plaatselijke dingen gaat. Jakob heeft het vrij lokaal gehouden en voornamelijk over onze streek geschreven. Lokale folklore, mythische begraafplaatsen en er is één song – er is een video van uit – ‘Rodhins Hav’ die ook akoestisch is en dat gaat over de liefde voor deze plek en de zee. We leven hier heel dicht bij de zee. Die zee was altijd al belangrijk voor handel en om te vissen, voor voedsel, maar het kan natuurlijk ook gezien worden als een gevaarlijke plek. Heel wat mannen gingen de zee op en kwamen nooit terug. Ze stierven in de diepte, verloren voor hun geliefden.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 233.
