'Immutable' is een plaat geworden die voldoet aan de torenhoge Meshuggah-normen. De stijl van de band is op zich uniek en vernieuwend, maar binnen diezelfde, haast eigenhandig gecreëerde stijl heeft de band nooit echt drastische wijzigingen of extreme experimenten doorgevoerd. Meshuggah-albums zijn dus enerzijds erg consistent en onmiddellijk herkenbaar, maar anderzijds klinken ze toch steeds net dat tikje anders omdat pure herhaling natuurlijk uit den boze is. Bij 'Immutable' is dit niet anders. 'Daar zijn meerdere verklaringen voor. Ten eerste was onze gitarist Fredrik dit keer zo goed als niet betrokken bij zowel het schrijf- als opnameproces. Iedereen weet wellicht wel dat hij er de laatste jaren op het podium ook niet bij is geweest en ook in het schrijfproces van onze vorige plaat 'The Violent Sleep Of Reason' had hij maar een zeer klein aandeel, maar toen was hij wel nog voor de volle honderd procent bij de opnames aanwezig. Dit keer bleef zijn rol echt beperkt tot het inspelen van een viertal solo's. Ik wil wel meteen even benadrukken dat Fredrik de band nooit echt verlaten heeft en dat hij op de aankomende tours ook weer als vanouds van de partij zal zijn. Hij heeft momenteel echter zijn handen vol met andere projecten en daarom was zijn creatieve betrokkenheid dit keer echt wel minimaal.’
‘Het was de eerste keer sinds het ontstaan van de band dat we een plaat zonder Fredrik maakten en dat was duidelijk te merken. Hij is iemand met massa's goede ideeën en een sterke creatieve visie en hij is zeer bepalend geweest in de ontwikkeling van onze sound. Puur op technisch vlak is hij al helemaal onovertroffen. Het was best vreemd dat we nu niet meer constant naar hem toe konden als we met een probleem zaten, dus de opnames waren dit keer iets meer een kwestie van vallen en opstaan. Langs de andere kant was er nu ook iets meer ruimte om geluidstechnisch wat andere horizonten te verkennen en dat heeft geleid tot een ietwat vetter, warmer en meer organisch geluid waarin de bas ook iets nadrukkelijker aanwezig is. Een tweede verklaring heeft in feite ook met Fredrik te maken, want door zijn 'afwezigheid' zijn veel meer songs van Mårtens hand gekomen. Mårten benadert muziek minder vanuit een technisch standpunt en schrijft meer vanuit een buikgevoel en dat zorgt natuurlijk voor een heel andere vibe. Het zijn zo van die dingen die ervoor gezorgd hebben dat 'Immutable' toch weer iets nieuws toevoegt aan onze catalogus.’
“Ik ben absoluut niet op de hoogte van het reilen en zeilen binnen de heavy muziek en check haast nooit nieuwe bands uit”
Opmerkelijk: bijna geen enkel bandlid van Meshuggah houdt er zijprojecten op na. Voor muzikanten die gezegend zijn met bijna onaards aanvoelende talenten lijkt dat bizar. Tomas heeft er echter een bijzonder nuchtere verklaring voor. 'Ik kan hier natuurlijk enkel maar voor mezelf spreken, maar ik heb eigenlijk gewoon helemaal geen behoefte om in andere bands te spelen. En al helemaal niet in andere metalbands, want ik zou simpelweg niet weten waar te beginnen. Ik ben namelijk absoluut niet op de hoogte van het reilen en zeilen binnen de heavy muziek en ik check ook haast nooit nieuwe bands uit, tenzij op uitdrukkelijk verzoek. Vroeger luisterde ik natuurlijk wel veel naar muziek en in de grond zal ik ook altijd een metalhead blijven, maar tegenwoordig heb ik noch de tijd noch de interesse om nieuwe, heavy muziek te leren kennen. In de muziek van Meshuggah kan ik volledig mijn ei kwijt en dat is voor mij meer dan genoeg. Het zal je misschien ook verwonderen, maar ik kan ook enkel maar mijn eigen nummers spelen, haha! Als drummer word ik door vrijwel iedereen op het allerhoogste schavot geplaatst en men gaat er ook automatisch van uit dat ik al fluitend jazz en weet ik veel wat nog allemaal kan spelen, maar niets is minder waar! Ik kan zelfs geen jazz spelen als mijn leven er vanaf zou hangen. Hetzelfde geldt trouwens voor blastbeats. Daarbovenop heb ik ook helemaal geen interesse om jazz of blastbeats te leren spelen. Ik heb zelfs geen behoefte aan simpele covertjes van bijvoorbeeld Metallica of Megadeth te spelen. Mezelf kennende zou ik het erg snel beu worden.'
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 206.
