Waarom heb je eigenlijk voor ‘War of the Worlds’ gekozen?
‘Zowel voor Symphony X als voor mijn solowerk vertrek ik vanuit het idee om echte songs te schrijven. Van bij het begin wilde ik cinematografische en orkestrale muziek met veel gitaarwerk maken. Ik dacht dan aan Star Wars of toch iets met planeten. Toen ik jong was, hield ik erg van films zoals Godzilla en andere sciencefiction. Ik zag uiteraard ook de film War Of The Worlds, maar ik wilde niet noodzakelijk het ganse verhaal vertellen via mijn muziek. Het algemeen concept is eigenlijk ‘Zij tegen ons’, dat kunnen aliens zijn maar je kan het evengoed terugbrengen naar de politieke issues van tegenwoordig. Sommige songs beschrijven natuurlijk wel stukken uit het boek, maar uiteindelijk draait alles in eerste instantie om de muziek.’
Waarom wilde je het tweede deel als apart album maken, in plaats van een dubbelalbum uit te brengen?
‘90% van de songs was in 2018 afgewerkt. Na gedurende enkele maanden songs te schrijven had ik eigenlijk materiaal voor meer dan één album. Ik wou me echter concentreren op de eerste helft en de rest wat opzijleggen voor de toekomst. Een dubbelalbum vereist heel wat werk. Het had niks met het financiële plaatje te maken, ook al is het tegenwoordig niet evident met streaming-diensten zoals Spotify.’
Je lijkt sterk beïnvloed te zijn door de muziek van John Williams en met name Star Wars?
‘Ik ben opgegroeid met romantische klassieke muziek zoals Ravel en Stravinsky. De muziek van Star Wars in het bijzonder begeesterde me enorm. John Williams werd ook beïnvloed door klassieke componisten en doet er zijn ding mee. Filmmuziek in het algemeen zoals van Williams en Hans Zimmer staat op zichzelf, het zijn aparte stukken en je hoeft er de film niet bij te zien. Zelf heb ik enkele soundtracks voor horrorfilms en thrillers geschreven, geen blockbusters hoor. Een voorbeeld is de lowbudgetfilm ‘100 Acres Of Hell’. Het is helemaal anders en ik hou nu eenmaal van alles wat met muziek te maken heeft, zelfs al is het zonder gitaren.’
Er zijn opnieuw Midden-Oosterse invloeden, heb je affiniteit met dit soort muziek?
‘Niet noodzakelijk, maar in die tonaliteit zitten misschien wel invloeden van Al Dimeola en Uli Jon Roth. Het heeft meer te maken met experimenteren. Zie je de saz en de ud daar in de hoek van mijn studio? Ik probeer die Turkse snaarinstrumenten uit, het geeft een zekere sfeer. Daarnaast heb ik in de song ‘Destroyer’ voor de eerste keer een 7-snarige gitaar gebruikt, waardoor het allemaal wat donkerder en harder werd.’
Alle orkestratie is digitaal gemaakt. Het klinkt allemaal heel echt.
‘Het is enorm veel werk, maar het is wel plezant. Er zijn dan wel bibliotheken met allerlei soorten instrumenten, lange noten en korte noten, het is toch constant switchen, spelen, editen en het laten ademen. Het is niet zomaar op één knopje drukken. Je kan met die technologie ‘cool stuff’ maken, maar het geloofwaardig maken kost tijd.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 206.
