In de studio doe je alles zelf: gitaar, bas, drums en zang. Ben je moeilijk in de omgang met andere mensen of heb je het eerder moeilijk met de tussenkomst van anderen in het creatieve proces?
‘Ik sta al heel lang met dezelfde mensen samen op het podium, dus zo lastig zal ik niet zijn. Maar Midnight klinkt zoals het moet en dat wil ik niet veranderen. Ik heb een beetje een amateuristische sound, zoals die gastjes van zestien die in de vroegere thrash/speed metal enorm rauw klonken, zonder te veel te geven om details en waarbij al eens een foutje mocht worden gemaakt. Wie toen een snor had of enige andere gezichtsbegroeiing, was oud… tenzij je in een Duitse thrashband speelde, want die hadden allemaal een snor! Ik ben zelf natuurlijk een pak ouder, maar in mijn hoofd ben ik nog zestien en mijn speelcapaciteiten als muzikant strekken ook niet veel verder. Dat alles maakt echter deel uit van de charme van Midnight, denk ik. Dit is rock-‘n-roll en dat hoort holbewonersmuziek te zijn.’
Je zweert bij een vast recept: een erg directe, verre van complexe, maar uiterst effectieve mengeling van speed en black metal met een frisse dosis punkspirit erin. Heb je ooit de drang gevoeld om iets meer experimenteel te spelen?
‘Op ‘Sweet Death And Ecstasy’ stonden wel enkele songs die wat afweken van de norm van Midnight, dus ik heb er zeker geen bezwaar tegen om nieuwe dingen uit te proberen. Bovendien run ik deze band toch in mijn eentje, dus kan ik doen waar ik zin in heb. Zo lang dat onder het rock- en metalvaandel valt tenminste, want ik ga zeker geen country rock of freestyle jazz integreren in Midnight.’
“Zeg wat je wil zeggen, doe wat je wil doen en de pot op met wie dat niet kan verdragen”
Als jullie op het podium staan, moet ik toch erg vaak aan The Mentors denken. Je hebt dat imago met die kappen over je hoofd, maar er is ook die mengeling van metal en punkinvloeden in combinatie met vaak seksueel perverse teksten dat hen eveneens kenmerkte.
‘Oh ja, absoluut! The Mentors waren altijd al één van mijn favoriete bands en die duidelijke overeenkomsten mag je dus gerust als bewust zien. Veel mensen hebben The Mentors nooit serieus genomen, maar zij zijn echt uniek en komen overal mee weg. Ze werden altijd ondergewaardeerd en onderschat, maar ik ben dol op hen. Ze zijn als een stevig opgestoken middelvinger naar alles en iedereen, net zoals rock-‘n-roll hoort te zijn. Zo zou het moeten zijn: zeg wat je wil zeggen, doe wat je wil doen en de pot op met wie dat niet kan verdragen. Je hoeft niet de hele tijd wakker te liggen van op wiens lange tenen je trapt.’
Makkelijker gezegd dan gedaan in deze tijden waarin de woke-terreur de plak zwaait.
‘Het wordt echt extreem, ja, maar ik heb evenzeer het recht om het oneens met hen te zijn. Indien iemand een ander wil veroordelen voor wie die persoon is, dan doen ze maar, maar vroeg of laat komt dat als een boemerang terug in hun gezicht. Karma’s a bitch, weet je wel! Wees eerlijk in wie je bent en doe wat je wil doen, maar loop niet constant het vermanende vingertje op te steken… alleen de middelvinger!’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 205.
