Tussen ‘Electrified Brain’ en het vorige ‘Slime And Punishment’ zit opnieuw een periode van vijf jaar.
‘We hebben ook wel enkele EP’s en split-cd’s uitgebracht, maar in totaal toch ook wel een tour of twaalf afgewerkt in die periode. Maar we zijn inderdaad een band die niet echt gehaast is om nieuw werk uit te brengen. Ik ben niet zo iemand die elk jaar op hetzelfde tijdstip een nieuwe cd moet uitbrengen. Niet dat daar iets verkeerd mee is, maar dat is niet zoals Municipal Waste werkt. Wij willen ons gewoon amuseren en muziek blijven maken voor onszelf. Dat is nog steeds onze grootste inspiratie eerlijk gezegd, waarbij we ook onszelf niet te veel proberen te herhalen. Mochten we elk jaar een nieuwe plaat uitbrengen, dan zou het interessante van ons concept er wel een beetje af zijn. Nu moet je vijf jaar wachten en krijg je telkens een verbeterde versie van onze vorige cd.’
‘Electrified Brain’ is inderdaad één van jullie betere platen.
‘Dat is ook zo en ik ben trots dat we nog steeds zo gepassioneerd muziek kunnen maken. Ook de sound is een stuk volwassener geworden en nu ben ik echt wel heel tevreden over hoe alles geproduceerd is. Het is natuurlijk standaard dat een band zijn nieuwe plaat de beste noemt, maar nu meen ik dat toch wel echt. Op ‘Electrified Brain’ heb ik de indruk dat alles gewoon klopt en zijn we er op gebied van hoe we klinken stukken op vooruit gegaan. En de gasten op de plaat zoals Blain Cook (The Accüsed) en Barney (Napalm Death), te horen tijdens de songs ‘The Bite’ en ‘Putting On Errors’, zijn ook echt wel een meerwaarde zijn.’
Zit er een betekenis achter de titel ‘Electrified Brain’?
‘Nee, niet echt. Het is gewoon een frase uit één van onze vroegere teksten. En tegelijk is het ook gebaseerd op een personage dat we gecreëerd hebben: The Deathripper. Dat is zowat onze mascotte. Maar qua teksten moet je van ons niet al te veel serieuze dingen verwachten. Meestal zijn ze complete nonsens en we zijn ook geen groep die ‘love songs’ gaat beginnen schrijven. Een politieke mening hebben we al evenmin als het op onze teksten aankomt. Die indruk hebben we misschien bij onze vorige cd gegeven, maar dat klopte helemaal niet. Die T-shirt met een zichzelf door het hoofd schietende Trump vonden we gewoon leuk. Het was een beetje mode om op dat moment anti-Trump te zijn. En daarvoor moet je nu niet meteen politiek geïnspireerd zijn. Uiteraard laten zulke dingen ons niet onberoerd en natuurlijk zijn we begaan met wat er op dat vlak in Amerika gaande is. Maar ik heb geen zin om daar constant teksten over te schrijven. Geef mij maar onderwerpen over feesten, bier drinken en andere nonsens.’
Wat was de beste band waar je mee getourd hebt?
‘Oh shit, wat een moeilijk vraag. Er zijn er zoveel waar we echt een te gekke tijd mee beleefd hebben. Maar als ik dan toch één moet uitkiezen, dan wordt het ongetwijfeld The Circle Jerks. Daar was ik als tiener al grote fan van en als je dan op tour mag met hen, dan voel je je rijker dan een koning. Maar datzelfde kan ik uiteraard ook zeggen van Anthrax. Die gasten zijn echt super. Scott Ian is een grote fan van onze muziek en zelf zijn wij ook wel door hen geïnspireerd. Het was dan ook wel de eerste band volgens mij die zowel hardcore als hiphop met metal wist te mengen. Op de komende tour gaan ze volledig ‘Among The Living’ spelen en dat is toch wel één van mijn favoriete Anthrax-platen.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 208.
