NICKELBACK: Niets nieuws onder de zon
Nickelback werd ooit uitgeroepen tot ‘most-hated band in the world’. Maar draai of keer het hoe je wilt: de Canadese band verkocht meer dan 50 miljoen albums en zoals Elvis Presley het in 1959 al stelde: ‘50,000,000 (Elvis) Fans Can't Be Wrong’. Nickelback neemt al sinds 1995 een duik in steeds weer hetzelfde bad en waakt sinds de doorbraak met ‘Silver Side Up’ (en de single ‘How You Remind Me’) angstvallig over elke koerswijziging. Of althans over het uitblijven daarvan. En dat is met album nummer tien ‘Get Rollin’ niet anders. Omdat zanger/opper-nickel Chad Kroeger niet veel zin had om de Europese pers te woord te staan, stuurde hij zijn broer (en bassist) Mike naar het oude continent.
Mike, op het gevaar af dat je ons meteen aan de deur zet: hoe voelt het om lid te zijn van de ‘most-hated band in the world’?
‘Excuseer: zijn wij dat? Dat was toch Creed? Of nee, Limp Bizkit heb ik gehoord … (lacht smakelijk). We zouden al op een andere planeet moeten wonen om die geruchten niet te horen of te lezen, natuurlijk. Maar het raakt onze kouwe kleren niet. Laat ze maar zwanzen, al die kraaiers. Wij hebben miljoenen platen verkocht en spelen nog steeds voor uitverkochte arena’s. We hebben een massa fans en die zijn en blijven voor ons het allerbelangrijkste goed. Dat koesteren we, echt waar. Wat de rest ervan denkt: We couldn’t care less … (brede grijns)?’
Eigenlijk zijn we hier om te praten over ‘Get Rollin’’. Het is vijf jaar geleden dat het vorige album ‘Feed The Machine’ werd uitgebracht, gevolgd door een paar uitgebreide tournees. Daarna werd het stil in jullie kamp. Is Chad de man die dan uiteindelijk de beslissing neemt om terug aan de slag te gaan?
‘Klopt, dat is historisch gezien altijd zo geweest, de rest van de band bemoeit zich daar niet mee. Nu duurde het inderdaad wat langer dan normaal, onder andere door de pandemie, maar het was een kwestie van gewoon ontspannen te blijven en hem genoeg tijd te gunnen om zich voor te bereiden. Chad is nu eenmaal niet zoals een Dave Grohl die in die luwe periode een boek schreef, een film en een album opnam en ook nog eens de tijd vond voor een documentaire. Hij is nooit gestopt. We hebben geruime tijd niets gedaan nadat de wereld stilviel en we hebben Chad, die uiteindelijk de ‘primary creator’ is in deze groep, ook met rust gelaten. Op een gegeven moment begon hij er gewoon aan en eenmaal het creatieve proces op gang kwam, hielden we ons klaar om onze input te geven. Meer doen we eigenlijk niet. Dat is nooit anders geweest en dat gaan we nu ook niet meer veranderen.’
Chad schreef niet alleen alles, hij nam ook de productie op zich.
‘Ik val in herhaling, maar ook dat heeft te maken met de pandemie. Chad heeft zijn eigen studio waar hij veel van het werk alleen heeft gedaan. Enkel onze goede vriend Chris Baseford stond hem bij als engineer en coproducer. Ik woon zelf in de VS en tijdens de pandemie was het erg moeilijk om vrij heen en weer te reizen tussen thuis en Canada. Zelfs de andere jongens, die wel relatief dichtbij Chad wonen, mochten zich niet verplaatsen om samen met mijn broer aan de songs te werken. Achteraf vind ik het allemaal redelijk belachelijk, al die maatregelen, maar zo was het nu eenmaal. Aan de andere kant moet ik toegeven dat Chad steeds beter is geworden in songs maken en ook de productionele kant perfect onder de knie heeft, waardoor er voor de rest van ons steeds minder werk te doen valt. Maar ik ben echt trots op het werk dat hij nu heeft gedaan en ik ben erg blij met het album dat hij heeft geschreven.’
Het album kreeg als titel ‘Get Rollin’’ mee en er staat een tourbus op. Blij dat jullie binnenkort weer de baan op kunnen?
‘Dat is inderdaad het geval, we hebben lang genoeg stilgezeten, het is tijd om de machine opnieuw aan het rollen te brengen. Het busje dat op de hoes staat, hebben we nu op ware grootte laten nabouwen om mee te nemen op het podium. Althans in Noord-Amerika want ik denk dat het net iets te omslachtig wordt om dat gevaarte naar Europa te verschepen. Misschien laten we de fans er zelfs een ritje in maken. Het initiële idee kwam uit de koker van van onze gitarist Ryan. Het heeft ook iets nostalgisch in zich, zo’n ouderwetse ‘van’. Chad en ik hebben onze jeugdjaren doorgebracht in dat soort bestelwagens. We reisden constant kriskras doorheen Noord-Amerika en reden overal zelf naartoe. Het busje was onze thuis, een plek waar we ons veilig voelden.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 211.