Als ik botweg zeg dat het nieuwe album net zo goed is als jullie beste plaat ‘Antithesis’ uit 2008, wat is jouw reactie dan?
‘Oh, ik zou kunnen ontgoocheld zijn dat je één van onze oudere platen de beste vindt (lacht even), maar ik kan ook gelukkig zijn dat je ‘Choasmos’ net zo goed vindt als het beste werk dat we ooit geschreven hebben. Maar ik hoor wat je zegt. Misschien wordt de nieuwe plaat nog wat beter na wat extra luisterbeurten. ‘Chaosmos’ heeft een heel andere dynamiek, vind ik. We hebben het als groep ook anders aangepakt. Er zit wat black metal in en soms zit er een oud Origin-grindcorerandje aan. Het moest natuurlijk wel als Origin klinken, ik wil dat onze muziek herkenbaar blijft, maar we hebben er toch weer een nieuwe draai aan gegeven.’
Het hoofdthema is weer de oneindigheid van het heelal en de eindigheid van ons bestaan, zoals op al jullie andere albums. Waar kwam origineel je fascinatie voor dat onderwerp vandaan en hoe past het nieuwe album daar dan net weer een beetje anders in?
‘Nog voor ik Origin oprichtte, speelde ik in het begin van het bestaan van death metal al in andere bands en daar was het steeds maar ‘Satan, Satan, Satan, Kill, Kill, Kill’…, toen kwamen ook andere genres als pornogrind bijvoorbeeld. Ik hield altijd al meer van scifi-thrillers en niet zo van die bloederige horrorfilms. Bij de bizarre benadering van Voivod over de ruimte, sciencefiction of zelfs hun specifieke blik op fictie heb ik mij altijd goed gevoeld. Ook muzikaal vond ik onze songs meer aanleunen bij dat thema en ik vond dat wel passen bij extreme muziek. Veel bands hebben onze sound en het muziekgenre daarna gekopieerd. Ik heb een soort subgenre gecreëerd, denk ik. ‘Choasmos’ is daarin een natuurlijk vervolg van de band. Het is ondertussen de derde plaat in deze bezetting sinds bijna tien jaar.’
Het technisch perfecte, erg melodieuze ‘Panoptical’ en ‘Decolonizer’ zijn twee nieuwe songs waarvan ik hoop dat ze nog lang in de set zullen zitten. Hier merk je echt dat de band nog groeit.
‘Decolonizer duurt meer dan zes minuten en gaat door verschillende sferen. Ik zou het erg leuk vinden om dat nummer op die vrije dag samen met Mike (Flores, bas) en John (Longstreth, drums) in de tourbus te repeteren. Weet je, de lichten van de bus uit zetten en met wat extra vrije tijd gewoon samen spelen. ‘Melodisch’ voor ‘Panoptical’, daar kan ik me wel in vinden. Dat we nog steeds groeien, dat voel ik ook. De kameraadschap die we hebben opgebouwd zorgt uiteindelijk ook voor het vertrouwen in elkaar, ook voor wat betreft het componeren van songs.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 208.
