‘We wilden onszelf uitdagen en wat origineels neerzetten. Ik probeerde cleane vocals voor één nummer en dat werkte zo goed dat de producer en het label me aanspoorden er meer van gebruik te maken. Gitarist Chase en ik zingen regelmatig ook samen op de plaat, wat erg goed werkt. Daarnaast zijn er dus de gastvocalisten. Wat betreft Howard Jones, iedereen in de band is een groot fan van zijn werk en Killswitch Engage. Hun ‘The End Of Heartache’ is één van de platen waar ik op leerde schreeuwzingen. Het was een eer hem op dit album te mogen hebben. Ik ben ook een fan van Alex Terrible en Slaughter To Prevail. Hij liet me via Instagram weten een fan te zijn, waarop we aan de praat raakten. Toen hij zei dat we samen muziek moesten maken, kwam het goed uit dat ik net met de plaat bezig was. Lindsay Schoolcraft is natuurlijk geweldig en muzikaal ontzettend begaafd. Die samenwerking verliep heel vlotjes. Ik ben een fan en haar aanwezigheid op het album bracht een ander element in onze muziek naar voren. We schreven de nummers niet per se met een gastvocalist in gedachten. We stuurden ze gewoon de muziek toe en nodigden ze uit hun eigen teksten te verzorgen. Ze deden grotendeels hun eigen ding en dat pakte heel goed uit.’
Niet alleen de aanwezigheid van deze gastvocalisten zorgt voor een gevarieerde plaat. Naast standaard deathcore zijn er invloeden te horen uit diverse subgenres. Ricky heeft dan ook een brede smaak. ‘Voor deze plaat probeerden we gewoon delen mee te pikken van alles waar we van houden. We houden allemaal van metalcorebands als Trivium en Killswitch Engage; daarom is daar veel van terug te horen. Daarnaast ben ik een grote fan van jaren ‘80 glam metal, dus dat nam ik mee in de mix. Er is een nummer waarin ik in de Judas Priest/Rob Halford-stijl zing en eentje in de stijl van Disturbed. Uiteindelijk klinkt dan alles wat we schrijven als ons eigen geluid. Het is vooral mijn taak om iedereen te vertellen dat alles nog heavier moet. Dus ik roep om meer breakdowns en dat het nog zwaarder en slomer moet klinken. Tekstueel laat ik me vooral beïnvloeden door mijn mening over religie.’
Ricky heeft zich in interviews regelmatig negatief over religie uitgelaten. Hij kan dan ook geen positieve dingen halen uit zijn religieuze verleden, behalve dan het feit dat hij de religie achter zich heeft gelaten. ‘Ik heb twee decennia lang godsdienst bestudeerd en mezelf aangepast, ik probeerde er zoveel mogelijk over te leren. Geloof de rug toekeren heeft me een stuk meer geleerd dan er deel van uit te maken. Als je inziet wat godsdienst is, met al die indoctrinatie en haat, al het onvermogen om anderen te accepteren, leert je dat veel. Als je het de rug toekeert, open je jezelf voor het accepteren van anderen. Nu heb ik geen problemen met religieuze mensen, alleen de religie zelf. Ik heb veel vrienden en familie die religieus zijn en ik kan daar prima naast leven.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 214.
