‘Code Red’ wordt vergeleken met een feniks die oprijst uit de as. Hoe zien jullie dat?
‘Uit de as van de pandemie misschien? Ik bedoel maar, wij zijn positief ingestelde mensen. Muzikanten zijn voor 90% opgewekte mensen. Wat er soms ook gebeurt, wij proberen er altijd het beste van te maken. Ik kan gerust voor mezelf spreken. Tijdens de pandemie heb ik tegen mezelf gezegd: ‘wel, wat kan ik doen? Ik heb twee opties. Ik kan hier in een hoekje kruipen en depressief zijn, of creatief zijn en nieuwe nummers schrijven.’ Eerst en vooral heb ik nieuw studiomateriaal gekocht en dat heeft me erg geïnspireerd. Dat nieuw studiomateriaal opende nieuwe mogelijkheden en gaf me een schop onder de kont. Toevallig gebeurde dit tijdens de pandemie, maar toch ben ik heel die periode erg creatief geweest. Er zijn nog steeds veel songs en nieuwe ideeën over uit die periode, waar we later iets kunnen mee doen.’
‘Code Red’ gaat meer dan ooit over de situatie in de wereld om ons heen.
‘Zeker. ‘Code Red’ staat voor een toestand waarbij we ons bepaald ongemakkelijk gaan voelen. Vandaar dat we hier en daar op dit album kritisch uit de hoek komen. We willen zeker geen belerend vingertje opsteken en prediken om de wereld te verbeteren. Daar rekenen we niet op, maar misschien hebben we toch wel een kans dat er bepaalde mensen gaan nadenken over sommige dingen die er rondom ons gebeuren. Als je bijvoorbeeld naar ‘Cancel Culture’ luistert, dat gaat over het feit dat heel onze vroegere manier om een discussie te voeren verdwenen is en plaats heeft gemaakt voor aantijgingen zonder respect voor elkaar. De mensen accepteren geen enkele andere mening meer. Ze willen die vrijheid van meningsuiting op een wrede en agressieve manier aanvallen en koste wat kost hun gelijk halen en dat heeft vooral zijn intrede gedaan met de opkomst van sociale media. Mensen kunnen quasi anoniem al hun gif spuien op anderen. We moeten dringend terug leren om respectvol met elkaar om te gaan. Zoals gezegd, ik wil niet overkomen als opvoeder of iemand die alles weet. Ik zal nooit beweren dat ik iemand zonder fouten ben, maar dat is nu net wat ik mis bij veel mensen: eens toegeven dat ze verkeerd waren en hun excuses aanbieden. Dat is iets wat ik erg mis in de huidige samenleving en daarover hebben we het op dit album, zoals in ‘Cancel Culture’, maar ook in ‘Another Hero’. Beide songs zijn geschreven gedurende de lockdowns en hebben niets te maken met de huidige situatie in Rusland, dat wil ik nog even benadrukken. Het gaat over een algemene trend. Het is algemeen kritisch denken over wat er nu over heel de wereld aan het gebeuren is. We bevinden ons echt in ‘code red’.’
De generatie die zich nu luid laat horen is toch opgevoed door de idealisten uit de jaren zestig en zeventig die er prat op gingen om heel ruimdenkend te zijn. Hoe komt het dan dat hun kroost zo enggeestig blijkt te zijn?
‘Exact wat je daar zegt. Soms vraag ik me af hoe dat komt, want ik heb ook een zoon van 21. Wij hebben onze kinderen opgevoed met respect en vriendelijkheid. Tijdens de opvoeding zeiden we altijd rustig ‘kan je dit alsjeblieft doen?’ op een vriendelijke toon, nooit op gebiedende wijze. Dat is de reden waarom ik niet begrijp waarom het deze generatie niet gegeven is om vriendelijk met elkaar om te gaan. Sorry om het te moeten zeggen, maar misschien hadden we toch wel wat harder moeten zijn soms. Natuurlijk geen slagen uitdelen of agressief zijn, maar soms hebben ze misschien toch wel bepaalde regels nodig. Dat kennen ze nu niet, begrijp je wat ik bedoel? Het is in deze tijd overduidelijk geworden dat we een bepaalde discipline erg missen in de samenleving.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 217.
