‘Er zijn twee verschillen. Eerst en vooral ben ik heel tevreden met de productie van Simone Mularoni van DGM. Hij is in de laatste drie jaar een succesvolle producer en geluidstechnieker geworden. Ik houd van het werk dat hij deed met het album van Michael Romeo en ook zijn solowerk is top. Het is volgens mij de best geproduceerde plaat van het ganse Redemption-oeuvre. Het andere grote verschil is compositorisch. Dat is vooral toe te schrijven aan Vikram Shakran die bij de groep kwam toen de vorige plaat bijna af was en nu volledig zijn steentje kon bijdragen. Hij schreef een volledig nummer en delen van andere songs en hielp ook bij de orkestratie van alles. Ik schrijf het leeuwendeel van de muziek. Er zijn nu al veel mensen die beweren dat onze muziek te veel op Evergrey lijkt. Er werd samen met Tom Englund besproken dat hij niet zou meeschrijven om juist die invloed in te perken. Want ondanks de stem van Tom wil ik het Redemption-geluid in stand houden. Toen Ray Alder nog bij ons zong, leken we volgens sommigen te veel op Fates Warning. Dus ik schrijf het meeste en stuur dan alles door naar de andere muzikanten waarna ieder zijn deel bijdraagt. Alle teksten zijn ook van mij. Tom wil trouwens zelf niet dat onze muziek lijkt op Evergrey. Hij wil nieuwe terreinen ontdekken.’
Deze plaat klinkt harder en melodieuzer, ondanks de stem van Tom.
‘Ik wil al altijd dat we harder klinken, maar toch nog melodieus. Er zijn niet veel groepen die erin slagen om dat te combineren. We willen geen twee keer hetzelfde album uitbrengen. We willen blijven groeien maar zonder alles her uit te vinden en te wijzigen. De kern van de muziek moet ongewijzigd blijven. Er waren altijd drie kenmerken in onze songs: de hardere tracks zoals ‘I Am The Storm’, de zachtere melodieuze nummers met progressieve elementen zoals ‘Seven Minutes From Sunset’ en de langere tracks die er waren vanaf het eerste album.’
Soms is de keuze van de covers verrassend.
‘We hebben altijd per plaat een cover gebracht van een seventies of eighties groep die je niet zou verwachten van een heavy metalgroep. Niemand wil een cover horen van ‘The Number Of The Beast’, want het origineel is sterk genoeg. We geven liever een metalgeluid aan een bekend nummer dat niet uit die wereld komt. ‘Red Rain’ van Peter Gabriel stond al een tijdje op onze lijst omdat Toms stem wel lijkt op die van Peter. Maar ook zijn bewerking van het Genesis-nummer klonk prachtig. Normaal doen we geen twee covers, maar dit klonk zo goed, dat we het toch maar toevoegden.’
Mogen we Redemption in Europa verwachten?
‘We zijn zelden in Europa geraakt. Om dat financieel haalbaar te maken, zouden we moeten spelen op een van de grotere festivals, zoal Hellfest of Sweden Rock of Graspop, en dat is ons label blijkbaar nooit gelukt, maar met wat geluk moet dat toch ooit eens kunnen. Zelfs met een break-even kan ik leven. Als de dure vliegtickets maar terugbetaald zijn. De mooiste tijden beleefde ik nochtans tijdens de Europese tour in de kleinere clubs.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 214.
