Updated 24/01/2025
SACRIFICE: Apocalyptisch karakter
De legendarische Canadese thrash metalband Sacrifice is meer dan vijftien jaar na hun laatste langspeler ‘The Ones I Condemn’ eindelijk terug met een nieuw album. ‘Volume Six’ laat een geïnspireerde en hongerige metalband horen die nog geen enkel spoor van vermoeidheid vertoond. Het is een energieke plaat waarop Sacrifice uitpakt met vertrouwd klinkend songmateriaal, maar waar in enkele nummers eveneens ietwat geëxperimenteerd en buiten de lijntjes gekleurd wordt. Zanger/gitarist Rob Urbinati geeft tekst en uitleg.
‘Volume Six’ markeert een terugkeer naar de studio na vele jaren.
‘Soms vroeg ik me wel eens af of we op dit punt in onze carrière überhaupt nog een plaat moesten uitbrengen. Dat komt, denk ik, omdat we geen band zijn die steeds op tournee gaat en dit fulltime doet. Als muziek je beroep is en je altijd op tournee bent, wordt het spelen van muziek gewoon werk en verlies je op den duur ook een beetje de passie er voor, denk ik. We spelen in Sacrifice omdat we het gewoon enorm fijn vinden. ‘Volume Six’ is ook veel beter geworden dan we hadden gehoopt. ‘Volume Six’ is een heel agressief album. Als je een liefhebber van Sacrifice en onze oude releases bent, hoef je je geen zorgen te maken dat we een andere richting zijn ingeslagen of zoiets. Want dat hebben we niet gedaan.’

‘Your Hunger For War’ heeft een opvallende titel. Is die track geïnspireerd door specifieke gebeurtenissen of figuren?
‘Ik heb dat nummer geschreven nadat ik de remake van de film ‘All Is Quiet On The Western Front’ had gezien. Die film gaat over hoe propaganda mensen overtuigt om zich in te zetten voor een doel waar ze eigenlijk helemaal niet voor zouden moeten vechten. In een oorlog is er altijd één land dat de agressor is. Ik heb echt gehoopt dat onze samenleving tegen 2025 verder ontwikkeld zou zijn en dat er geen behoefte aan oorlogsvoering meer zou zijn. Het stelt me enorm teleur dat we nog steeds oorlogen voeren. ‘Your Hunger For War’ is toepasbaar op veel conflicten die tegenwoordig overal ter wereld plaats vinden.’
‘Incoming Mass Extinction’ heeft een grote jaren ‘80-hardcorevibe. Hoe hebben jullie de energie in dat nummer weten te vangen?
‘Ik denk dat die vibe altijd al een beetje deel heeft uitgemaakt van de band. Toen we in de beginjaren ‘80 met Sacrifice begonnen, waren er niet veel bands om mee te spelen. We deelden toen vaak het podium met hardcore- en punkbands. Dat waren ook de bands waar we zelf naartoe gingen. Thrash metal bestond toen nog niet echt. We zijn in zekere zin in die hardcorescene opgegroeid. Als je terug blikt op ons eerste album ‘Torment In Fire’ en nummers zoals ‘Decapitation’ en ‘Possession’, daar zitten ook veel hardcoreriffs in. Dat is altijd een deel van de band geweest.’
Als je naar de oude Sacrifice-albums luistert, is het opvallend hoe goed ze de tand des tijds hebben doorstaan en wat voor een eigen sound ze hebben. Die albums klinken nog steeds alsof ze nog maar onlangs zijn verschenen.
‘Bedankt! Weet je, Sacrifice werd vroeger altijd omschreven als het Canadese antwoord op Slayer. Dat was oké, denk ik, aangezien er niet zoveel bands waren om ons mee te vergelijken. Maar als je nu naar onze albums luistert, klinken ze eigenlijk helemaal niet meer zoals Slayer (lacht).’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 228.
