... / Story's / Markant / SEBASTIAN BACH: Rock ’n Roll is te serieus geworden
Markant

Updated 09/06/2024

Markant

SEBASTIAN BACH: Rock ’n Roll is te serieus geworden

Sebastian Philip Bierk zoals zijn paspoort het vermeld, werd onlangs 56 jaar en heeft er al een carrière van ruim 35 jaar opzitten. Naast acteren in tal van series, dook hij ook op in musicals en werd hij wereldberoemd als frontman van Skid Row. Naast zijn solocarrière vond Sebastian het leuk om zijn opwachting te maken in The Masked Singer. Sebastian ademt rock-’n-roll uit. De hoofdreden van ons gesprek is de nieuwe release ‘Child Within The Man’.’

‘Heb je mijn nieuwe clip ‘Everybody Bleeds’ al gezien? De platenfirma vroeg om een song over het klimaat, ik had daar aanvankelijk geen zin in. Ze zeiden, wat mankeer je? Iedereen op de planeet is bezig met het klimaat, je moet het onderwerp behandelen, idioot. Ik heb die boodschap dan maar ter harte genomen. In het begin zie je een nieuwsbericht waarin mijn huis door orkaan Irene van de kaart werd geveegd in New Jersey in 2011. Het was een gruwelijke gebeurtenis. Ik wilde na ‘What Do I Got To Lose’ een andere toffe clip draaien, maar de platenfirma dacht daar anders over. Ze wilden van ‘Everybody Bleeds’ een tekstvideo uitbrengen. Ik had dat nog nooit gedaan, ze moesten me het concept helemaal uitleggen. Aanvankelijk vond ik het een saai idee. Maar ze konden me uiteindelijk toch over de streep trekken en het eindresultaat mag er best zijn. Ik heb ontdekt dat ik niet altijd gelijk heb (lacht). In het refrein van de song wordt geciteerd: Everybody bleeds, everybody drowns, everybody burns, dat zijn zaken die ons allemaal aangaan en hoe het globaal gesteld is met het klimaat. Welke overtuiging je ook hebt, voor welke politici je stemt en of je nu zwart, geel of wit bent, het doet er niet toe. De klimaatverandering geeft er niets om. Niets doet er nog toe op de dag dat je je huis kwijt speelt. De albumtitel ‘Child Within The Man’ refereert aan verschillende dingen, maar de belangrijkste verwijzing is: welke plek laat ik als vader achter aan mijn kinderen? Misschien ben je ook een vader en word je hier ook mee geconfronteerd. We laten een bepaalde erfenis achter waar we ons zorgen om maken. Maar genoeg hierover, er staan gelukkig ook songs op die andere onderwerpen aansnijden.’

Sebastian Bach © Jim Louvau

Je eerste song ‘What Do I Got To Lose’ werd voorzien van een old school rock-’n-rollclip.

‘Exact, deze werd al meer dan een miljoen keer bekeken, het is een leuke song met goede vibes. Veel dingen die op internet circuleren zijn zwaarmoedig en dat iedereen zomaar zijn mening en negatieve uitspraken kan spuien maakt het leven er niet beter op. Daarom wou ik gewoon een leuke clip maken, om het leven op het net wat kleur te geven. Craig Gass, een bekende comedian hier, speelt hierin mee om de boel een beetje op te vrolijken. Ik kom uit een tijd waar bijvoorbeeld ‘Back For More’ van Ratt werd opgenomen. In dat clipje duiken Tommy Lee en Nikki Sixx op van Mötley Crüe op, vermomd als flik, dat is fun en dat entertainmentgehalte mis ik tegenwoordig, daarop is ‘What Do I Got To Lose’ geïnspireerd. Rock-’n-roll is veel te serieus geworden, mijn missie is om er meer lol in te brengen.’

In 2012 speelde je op Graspop. Op zijn zachtst gezegd had je toen de omstandigheden niet mee. Kan je je die dag nog herinneren?

‘Oh my God, het was 11 uur ‘s ochtends dat we op moesten in de gietende regen. Natuurlijk herinner ik me dat nog, heel goed zelfs. Een uur daarvoor was ik in de tourbus stemoefeningen aan het doen met een kop koffie. Ik was enorm vereerd dat in die barre weersomstandigheden mensen opdoken om onze show te zien. Daar had ik veel respect voor. Er is een dvd van ‘ABachalypse Now’, dat optreden staat er integraal op, uncut. Ik weet zelfs niet of hij nog te koop is, maar er staan drie shows op: Graspop, Hellfest en een show in Hollywood. De platenfirma wou ook een cd uitbrengen, maar dan had alles opgesmukt moeten worden. Dus voor de Hellfest- en de Nokiashow in Hollywood werd alles gepimpt om een degelijk geluid te verkrijgen. Maar de Graspopshow, daar bleef ik bewust van af, die moet je gewoon zien met de bakken regen die toen uit de lucht vielen. Op zich was het een keigoed optreden en ik lachte, samen met het publiek vooraan. Ik riep nog om koffie en pannenkoeken op het podium. In ieder geval had ik die dag gemengde gevoelens, enerzijds blij dat er zoveel mensen opdaagden en de regen trotseerden en anderzijds een beetje pissed dat we zo vroeg moesten spelen. Maar het was voor mij wel een memorabele dag.’

Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 223.