Er zijn zo’n vijf jaren verstreken sinds jullie vorige album ‘Codex Omega’. Toch hebben jullie niet stilgezeten. Zo bracht Septicflesh met ‘Infernus Sinfonica’ zijn eerste live-cd/dvd uit, waarmee je een tijdperk van samenwerking met Season Of Mist afsloot. Daarna tekenden jullie een deal met Nuclear Blast.
‘Er is inderdaad heel wat gebeurd. De live-cd en –dvd ‘Infernus Sinfonica’ was een heel gebeuren, want het was de eerste keer dat we ooit live konden spelen samen met een symfonisch orkest, en dat dan nog in Mexico City. Dat we tekenden bij Nuclear Blast is zeker en vast een belangrijk nieuw hoofdstuk dat we hebben gestart. Het brengt veel uitdagingen met zich mee, maar we willen vooruit als band en dat kon enkel nog door met een nog groter label te gaan werken. Daarom is onze nieuwe cd ‘Modern Primitive’ ook zo belangrijk, want we zitten nu bij het grootste metallabel ter wereld. In dat opzicht was het wel goed qua timing dat de pandemie ons thuis hield. We hadden veel extra tijd om te repeteren en te experimenteren met nieuwe ideeën, maar aan de andere kant was het steeds een herplannen van opname- en mixplannen. Ach, we zijn er allemaal doorheen gesparteld en hebben een plaat weten op te nemen waarop we echt trots zijn.’
‘Modern Primitive’ klinkt erg herkenbaar en past helemaal in het Septicflesh-plaatje. De hele schijf knalt van begin tot einde, maar echte verrassingen kwam ik niet tegen. Heb je nooit de drang om meer experimenteel te werk te gaan, iets wat jullie ten tijde van ‘Revolution DNA’ ooit deden?
‘Elk oor is anders en iedereen voelt de dingen anders aan. In het verleden schreven we al eens een song die heel anders klonk dan de rest van de plaat en dat is nu met ‘Coming Storm’ ook het geval, als je het mij vraagt. Het nummer springt er tussenuit en mengt heel complexe orkestratie met een etnisch, iets makkelijker in het gehoor liggende structuur. Dat is niet meteen evident, maar het hangt er vaak vanaf hoe je de dingen interpreteert. Het belangrijkste is dat we een herkenbare sound hebben en die blijven behouden, en dat de luisteraar de plaat naar waarde kan schatten. Al de rest is een bonus, maar geen must. Bovendien moet je niet verwachten dat we plots jazz gaan spelen en hebben we toch ook een aantal ‘verborgen regels’. We volgen onze inspiratie wel, maar het moet ook niet té gek worden. Bovendien heb ik met Chaostar een andere uitlaatklep en schrijf ik al eens moderne klassieke stukken die erg experimenteel van opzet zijn. Daar kan ik mijn ei meer dan kwijt en zo kan ik toch de sound van Septicflesh respecteren.’
“We zijn heel zelfdestructief, de mensheid stevent in een rotvaart op haar ondergang af.”
Ik wilde graag even wat dieper ingaan op de context van de plaat. Waar refereert de titel ‘Modern Primitive’ naar? Bedoelen jullie daarmee dat wij, hoewel we moderne mensen zijn, uiteindelijk toch nog heel wat primitieve gedachten en instincten in ons hebben als je de bovenste lag weg pelt?
‘Je hebt het bij het rechte eind, ja. De mensheid heeft tienduizenden jaren kunnen evolueren, maar ondanks de technische verwezenlijkingen zijn we er mentaal niet zo erg op vooruitgegaan. Meer nog, door die technologie is de mensheid in staat om zichzelf en de rest van de wereld helemaal te vernietigen. We zijn heel zelfdestructief en de mensheid stevent in een rotvaart op haar ondergang af. Er gebeuren plots allerlei dingen die we ons enkele jaren geleden amper konden voorstellen, zie maar naar hoe de situatie in Oekraïne escaleert. We zijn in staat om de hele mensheid uit te wissen …’
Dat lijkt af te wijken van het gangbare stramien van Septicflesh, want meestal hebben jullie teksten die occultisme, horror en sciencefiction doen samensmelten, met een flinke voorkeur voor Lovecraftiaanse verhalen.
‘Eigenlijk zou je dat aan Sotiris moeten vragen, gezien hij de meeste teksten schreef. Maar je hebt gelijk, de thema’s slaan wel degelijk terug op het hedendaagse leven, al gaan ze breder dan dat. Het gaat om het verhaal van creatie en vernietiging, iets wat van alle tijden is. We kunnen ongelofelijke dingen verwezenlijken, maar tegelijk kunnen we zo stom en primitief zijn, dat dit dingen ook onze ondergang kunnen worden. We leven in een geschifte tijd, dat merk je in alle opzichten. Eerst de pandemie, en nu die amper voorbij is, barst er een oorlog uit die een heel lelijke richting lijkt op te gaan. Het enige wat we nog missen, is een zooi nucleaire wapens. Wie had zich dat een jaar of twee geleden kunnen voorstellen? Waarom kunnen we niet evolueren als mensen en de wereld beter maken in plaats van hem om zeep te helpen?’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 207.
