Op een schaal van 1 tot 10, hoe enthousiast ben je over ‘Vengeance Is Mine’?
‘Ik kan je vraag beantwoorden met onze twaalfde track, het is het ‘Album Of Our Life’. Het is ontegensprekelijk onze beste plaat van de vijf. Voor het eerst heb ik een bevrijdend gevoel gekend tijdens de opnames. Dit gevoel is er mede gekomen doordat zanger Urban Breed zijn rug naar de band heeft gekeerd tijdens de songwriting. Een van de redenen was dat hij meer de klemtoon op power metal wilde leggen. Wij wilden verder evolueren en nummers maken met catchy melodieën, goede riffs en knappe hymnes. Ik geef ons album een 9 omdat deze keer alle neuzen in dezelfde richting wezen en we ons tot de limiet hebben uitgesloofd om een evenwichtig album uit te brengen.’
Het is een apart gegeven dat uitgerekend de zanger opstapt tijdens het creatieve proces, er moet toch meer aan de hand geweest zijn dan enkel de muzikale koers die hij wilde varen?
‘Het blijft tot op de dag van vandaag voor mij een onbegrijpelijk besluit van Urban. In mei communiceerde hij een persbericht waarbij hij zijn vertrek aankondigde. Hij deed dit alvorens ons te contacteren. Hij verontschuldigde zich voor zijn gedrag gedurende de laatste tournees. We ontvingen enkele mails van het platenlabel en van magazines met de vraag wat er allemaal gaande was? Toen moest alles even bezinken voordat we hierop konden reageren. Enkele dagen later hebben we dan ons antwoord naar de pers gestuurd met daarin een dankbetuiging voor de mooie jaren en dat we hem het beste toewensten in de toekomst. De problemen staken vooral de kop op tijdens het schrijven van de songs voor ons vorige album ‘Suite 226’. Hij was het toen niet eens met de intro en met bepaalde nummers die Dominik (Sebastian, gitarist) schreef. Urban zei dan soms: “Goede song voor een andere zanger, maar ik zing dit niet”. Tijdens de productie van ‘Suite 226’ verdween hij gedurende een drietal weken van de radar, zonder iets te zeggen. Niemand kon hem bereiken, zelfs zijn vrouw niet. Zo kregen we na die release van dat album talloze aanbiedingen om op festivals te spelen, maar Urban weigerde dat, hij was daar niet in geïnteresseerd. Zijn gedrag lag mee aan de basis dat we veel inkomsten misliepen. Zelfs tijdens het beginstadium van onze nieuwe schijf is hij erin geslaagd om opnieuw te verdwijnen gedurende enkele weken. Dat werkt uiteindelijk contraproductief. Nadat hij was opgestapt, bedacht ik meteen ‘Vengeance Is Mine’ als titel voor de cd. Uiteindelijk is het wel een opluchting dat hij weg is omdat je nooit helemaal op hem kon rekenen.’
“Uiteindelijk is het wel een opluchting dat Urban weg is omdat je nooit helemaal op hem kon rekenen”
Was het een lange zoektocht naar de nieuwe frontman Nicola Mijic?
‘Het was uitkijken naar iemand met een geschikte stem die zich meteen kon vrijmaken. Het was een moeilijke zoektocht waarbij Henning Basse (ex-Metalium en ex-Firewind) me hielp door zanglijnen op papier te zetten die de nieuwe aanwinst moest kunnen vertolken. Wanneer we een demo ontvingen met daarop de diverse zanglijnen van Nicola (Eden’s Curse) waren we meteen overtuigd dat hij onze nieuwe man moest worden. Hij was tevens beschikbaar en zeer open minded als we hem vertelden hoe we bij bij Serious Black te werk gaan. Het was echter niet voldoende om goed te kunnen zingen, er moest ook een klik zijn met mij en de andere bandleden. Naast optreden doen we nog andere activiteiten zoals een BBQ, 's avonds spelletjes spelen enzovoort. Bij Serious Black gaat het er familiair aan toe, dus Nikola moet in het gehele plaatje passen en dat doet hij dus gelukkig. Gedurende de eerste twee albums hadden we ook die vriendschappelijke band met Urban, maar die verwaterde daarna jammer genoeg. Het is fantastisch dat we dat gevoel met Nikola terug hebben. Het is bovendien belangrijk om met elkaar openhartige gesprekken te kunnen voeren en dat kan dus terug allemaal.'
Serious Black is een band met leden die een verschillende nationaliteit hebben en die ook (bijna) allemaal in een ander land wonen. Het lijkt me niet praktisch om samen materiaal op te nemen en te repeteren.
'Dat is het niet altijd, dat klopt, daarom is de hedendaagse technologie voor ons een zegen. Ieder van ons heeft zijn eigen apparatuur en neemt thuis zijn deel op. De files worden dan door mij gecollecteerd en zo werken en schaven we aan nummers. We houden tijdens het creatieve proces contact via Skype of WhatsApp. Soms zitten we tot twee uur 's nachts te discussiëren over een bepaalde gitaarsolo of drumpartij. We zijn deze werkwijze al langer gewend. Om de drie maanden spreken we wel af om gezamenlijk te repeteren. Gedurende de periode dat we samen zijn, voel je dat het vuur tussen ons brandt en dat iedereen vol adrenaline zit om te kunnen spelen. Ondanks dat we vrienden zijn, zien we elkaar niet op frequente basis, maar dat geeft niet, zo blijven we op scherp staan.'
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 205.
