Op het nieuwe album ‘Memorial’ lijkt oorlog en de gevolgen ervan centraal te staan. Zou je het een conceptalbum kunnen noemen?
‘Het klopt wel dat sommige songs over de oorlog gaan, maar evengoed worden er andere thema’s over de maatschappij en de mensheid aangekaart. De titelsong beschrijft welke invloed oorlog heeft op militairen, die door de leiders naar het slagveld worden gestuurd om te doden. PTSD is een aandoening waar veel ex-soldaten na de oorlog mee kampen. Een echt conceptalbum zou voor ons helemaal niet werken, want elke song heeft zijn eigen agenda. We willen immers zoveel mogelijk verschillende onderwerpen aanpakken.’
In 2020 zei je dat de wereld om zeep is. Ik neem aan dat je niet van gedachten bent veranderd, zeker met wat er in Oekraïne gebeurt.
‘Nee, absoluut niet, het is alleen maar erger geworden. Met onze songs willen we de mensen bewust maken van de problemen en de gevaren in de maatschappij, maar men blijft volharden in de boosheid. Men blijft maar de grote bedrijven steunen, terwijl men rustig in de zetel tv zit te kijken. Door onze bassist Oleksii Kobel uit Kiev voelen we ons meer betrokken bij het Oekraïense volk en de invasie in hun land. Hij is dan ook zeer toegewijd aan de Oekraïense zaak en wil zijn landgenoten ondersteunen. De hele situatie deed ons bloed koken en enkele songs op dit album zijn dan ook hiermee verbonden. Intussen woont Oleksii trouwens in Stockholm.’
Ben je nog steeds boos over het feit dat geld, politiek en de media de wereld regeren? Wat is volgens jou de oplossing?
‘Misschien is het niet echt boosheid, maar eerder hopeloosheid. We lijken geld te aanvaarden als de enige weg naar geluk. Dat is uiteraard ver weg van de waarheid. De gewone mens is het slachtoffer van de spelletjes die de zogenaamde leiders aan het spelen zijn. Een echte oplossing heb ik niet achter de hand, maar elk individu zou moeten stoppen met het ondersteunen van grote bedrijven zoals Facebook en Google. We zouden onze kinderen moeten aanleren om minder geloof te hechten aan wat op Instagram en andere sociale media te lezen valt. Dit is geen weerspiegeling van de realiteit. Men zou meer terug moeten gaan naar echte boeken, broederschap en empathie. Dat is volgens mij de enige uitweg uit deze gekte.’
De albumhoes ziet er niet erg optimistisch uit, wat is het idee erachter?
‘Optimistisch is het inderdaad niet, maar toch geeft het een beetje hoop. Het is een apocalyptisch beeld van de oorlog, maar je ziet ook dat de twee personen verbonden zijn via het hart en de warmte. Er is dus nog steeds die menselijke connectie.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 217.
