De band is ontstaan tijdens de rustige periode toen de pandemie woedde, maar hoe is dat juist gegaan?
Mikael: ‘De eerste vonk, het eerste idee om samen iets te ondernemen, kwam in de zomer van 2019. Ik had toen juist het meest recente Dark Tranquillity-album geschreven en was nog in schrijfmodus. Al het werk voor Dark Tranquillity was gedaan en toch voelde ik nog creativiteit. Nu was het moment om actie te ondernemen. Niclas sprak met Peter (Iwers – bassist, VM), Peter sprak met mij en toen hij meldde dat Daniel (Svensson – VM) de drummer in de band wou zijn, was dat al een eerste belangrijke stap. Toen hebben we Jesper (Strömblad – gitaar, VM) gecontacteerd en ja, dat was natuurlijk te goed om waar te zijn toen die het zag zitten. Nu moest het gebeuren! Dit was enkel het begin en natuurlijk stonden we nu voor de taak om songs te gaan schrijven.’
De eerste song die jullie schreven was ‘Gateways’, niet?
Niclas: ‘De band was opgericht en we wisten wat we moesten doen, maar we wisten nog niet precies hoe we wilden klinken. Kozen we voor een progressieve aanpak, uitdagend? Of zouden we gewoon doen waar we van houden en daarvoor gaan? ‘Gateways’ was een eerste test om uit te pluizen hoe we samen muziek konden schrijven, hoe we dit zouden aanpakken. Uiteindelijk schreven we gewoon muziek uit liefde voor muziek en raakten we op dreef. Na ‘Gateways’ kwamen spoedig ‘Shadowminds’ en ‘Feel What I Believe’. Dat was de eerste demo die we maakten. We beleefden er veel plezier aan en besloten er gewoon voor te gaan.’
Mikael: ‘En dat was wat me zo aantrok. Ik hoorde de song en dacht: ‘Ik weet precies wat ik hier moet doen. Ik ken het DNA van dit soort muziek, ik begrijp dit artistieke niveau.’ Het was zo gemakkelijk om vlug iets toe te voegen. We namen een demo met drie songs op en we wisten meteen dat we iets groots in handen hadden, omdat alle elementen waar we van houden erin voorkwamen, die specifieke stijl, maar zonder retro te klinken. We wilden de sound van de jaren ’90, maar wel fris en bevlogen klinken.
Jullie zijn – bij wijze van spreken – het DNA van de Gothenburg-sound.
Niclas: ‘Al die ervaring en alles wat we gedaan hebben heeft natuurlijk zijn plaats in het geheel. Dat is ook één van de dingen die we vooropgesteld hebben: laten we de dingen niet nodeloos ingewikkeld maken. Denk er niet te veel over na, we kennen dit als onze broekzak. Dit is waar we goed in zijn, dus laten we het beste nastreven met onze collectieve ervaring. Laat ons iets creëren dat ons terug verliefd maakt op het genre. Het hielp ons om daarbij in de studio te mijmeren over de jaren ’90, toen we opgroeiden, met elkaar begonnen om te gaan, samen shows en tours deden… Het gevoel dat we hebben over die tijd is in het schrijfproces en de opnames gesijpeld.’
Deze band is gebaseerd op jarenlange vriendschap. Dat is mooi. Het is niet enkel een werkrelatie die jullie bindt.
Mikael: ‘En dat helpt. Het is één ding om samen te werken met mensen waar je van houdt en die je respecteert. Daar beleef je plezier aan, maar we zijn ook bezig met een creatief proces. Dit is begonnen met de bedoeling om elkaar wat meer te zien en de contacten aan te halen, omdat Daniel, Peter en Niclas altijd onderweg waren. Ze bevonden zich nooit in dezelfde stad tijdens de ellenlange tournees. Wij kwamen elkaar enkel tegen in luchthavens. Deze band is de gelegenheid bij uitstek om de banden van onze vriendschap aan te halen en meer tijd met elkaar door te brengen.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 209.
