‘Ik ben nooit echt helemaal gestopt met muziek schrijven voor The Haunted’, steekt Jensen van wal. ‘Het was nooit de bedoelding dat het zo lang zou duren, maar doorheen de jaren is het hele concept van de groep wat veranderd. Tot ‘Unseen’ (2011) woonden we allemaal niet zo ver van elkaar uit de buurt en zagen we elkaar continu. Daardoor zaten we ook voortdurend met elkaar in de oefenruimte en het was ook daar dat onze nummers tot stand kwamen. Na dit album vertrokken er een aantal mensen en de muzikanten die voor hen in de plaats kwamen, woonden in verschillende steden. Nu is dat met de huidige technische middelen die ter beschikking staan uiteraard geen onoverkomelijk probleem, onze tweede gitarist Ola Englund bijvoorbeeld is helemaal vertrouwd met muziek schrijven op de computer, wat voor mij niet werkt. Ik moet mijn gitaar kunnen inpluggen, jammen en de riffs uit de versterker laten rollen. Zeker bij thrash metal, met die specifieke riffstijl, werkt die kunstmatige manier van schrijven wat mij betreft niet.’
‘Songs Of Last Resort’ is een plaat die tekstueel aanleunt bij de actualiteit in de wereld, met oorlogen in o.a. Oekraïne en de Gazastrook en dictators links en rechts. Het hoofdthema van de plaat zijn de zogenaamde ‘letters of last resort’: handgeschreven brieven van de Britse eerste minister die in bezit zijn van de commandanten van de Britse atoomonderzeeërs en instructies bevatten wat te doen in het geval de Britse regering uitgeschakeld zou worden door een nucleaire aanval. ‘Het is geen echt conceptalbum’, aldus Jensen, ‘maar de teksten reflecteren de tijden waarin we leven. We hadden ook het gevoel dat wanneer dit een eerste plaat is in acht jaren en we de songs goed vinden, we dan even goed teksten konden schrijven die iets te betekenen hebben.’
Songs Of Last Resort’ is een soort jubileumalbum voor de band; het is de tiende plaat die onder de noemer The Haunted verschijnt sedert 1998. Hoe kijkt Jensen aan tegenover dit jubileum en had hij er ooit op gerekend om met deze groep zoveel platen uit te brengen? Zijn antwoord is filosofisch. ‘Wanneer je jonger bent, kijk je daar anders tegenaan. Als je er twintig bent, is iemand van dertig jaar ‘oud’; als je er zelf eindelijk dertig bent, is iemand van veertig op zijn beurt oud. Maar wanneer je uiteindelijk op dat punt in je leven komt, voelt alles nog steeds hetzelfde aan. Ik ben dan ook gestopt om me daar zorgen over te maken. We komen momenteel goed overeen in de band en houden allen van dezelfde muziek. We doen het nog steeds goed, dus ik zie voor mijzelf geen probleem om met deze band nog minstens tien jaar verder te gaan.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 231.
