‘We zijn geen ‘white metal band’. Althans, niet volledig. Er zijn twee leden die christelijk zijn en de andere twee niet. De teksten gaan echter over dingen die ik meemaak. Natuurlijk vallen daar christelijke thema’s onder, want zo ben ik opgevoed en dat is nog steeds van toepassing. De teksten zijn periodes en dingen die ik meemaak in mijn leven. Aangezien ik verantwoordelijk ben, vanaf het begin, voor de muziek en teksten mag ik dat wel zeggen.’
‘Daarbij is het ook zo dat ik Wytch Hazel niet ben gestart om per se een christelijke band te worden. Nee, ik ben de band begonnen omdat ik enorm veel van muziek hou. Ik hou enorm van classic rock en hard rock. Daarbij komt dat sommige mensen ergens over nadenken en het opslaan in hun hoofd en het daar laten. Ik ben eigenlijk het tegenovergestelde. Als ik ergens over nadenk of iets van vindt, dan komt de creatieve geest in mij naar boven en zet ik dat om in een gesprek of in teksten. Voor mij is dat een ‘Healing Power’. Inderdaad de titel van het laatste nummer van de nieuwe schijf.
‘Toen ik vijftien jaar was begon ik met gitaarspelen. Toen hoorde ik voor het eerst ‘The Number Of The Beast’ van Iron Maiden en dat was zo anders dan ik gewoon was om te luisteren. Eerst was er classic rock, maar daarna kwam dus Iron Maiden erbij en ging er een wereld voor mij open. Ik zat midden in het konijnenhol genaamd ‘Heavy Metal’ en in korte tijd kwamen daar honderden andere bands bij die ik ontdekte. Wat betreft het schrijven van liedjes, is mijn grote invloed Ian Anderson van ‘Jethro Tull’. Thin Lizzy is een ander voorbeeld. Ik denk dat zonder hen het twingitaar spel nog uitgevonden zou moeten worden. Bij wijze van spreken dan. Dat geluid is voor mij een van de beste dingen die rockmuziek heeft voortgebracht. Jethro Tull met verschillende soorten muziek die er één nummer van creëren, het geluid van Thin Lizzy en de kracht van Iron Maiden. Dan hebben we een mooi trio bij elkaar.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 232.
