CRYPTA

Je kunt tegenwoordig best de eerste track van veel metalalbums overslaan omdat het saaie instrumentaaltjes zijn. Dit album is geen uitzondering. Overigens treffen we die ook nog halverwege en op het eind van het album aan. Gelukkig gaan de dames na die overbodige opening er op ‘Dark Clouds’ met het gestrekte been in, wat de toon zet voor de rest van het album. Dikke death metalriffs, ratelende drums en de love-it-or-hate-it krijs van Fernanda Lira knallen uit je speakers. Die krijs werkt soms een beetje op de zenuwen en ik hoor liever haar grunt in de lagere segmenten. Regelmatig wordt er uitgebreid gesoleerd door snarenplukster Jéssica di Falchi. In grote lijnen volgen de nummers mooi de template die Morbid Angel jaren geleden heeft neergezet. Niet vreemd dus dat de dames onlangs met die band getourd hebben. Minder standaard zijn de teksten. De gebruikelijke dood en verderf en horrorfantasieverhaaltjes die we vaak in dit genre horen maken grotendeels plaats voor wat introspectieve teksten. Zo handelt het eerder genoemde ‘Dark Clouds’ over persoonlijke angsten, ‘Poisonous Apathy’ over depressie en ‘The Outsider’ over de onzekere gevoelens er niet bij te horen, die vast veel metalheads zullen herkennen.