SKINDRED

Al dertig jaar roeit Benji Webbe inmiddels tegen de stroom in. Met name in de jaren negentig met Dub War, in het nieuwe millennium met dit Skindred, waarmee hij inmiddels ook alweer toe is aan het achtste album. En dat staat weer bol van de onconventionele, aanstekelijke en bovenal zomers klinkende reggae metal. Voorganger ‘Big Tings’ uit 2018 was niet die topper waarop we misschien hadden gehoopt, maar daarvan kennen we inmiddels de reden: Webbe zong op die plaat nog teksten die niet door hem waren geschreven. Geen recept voor succes, blijkbaar. Nee, de band kan beter alles zelf doen en heeft daarvoor ook alle capaciteiten in huis, zo blijkt maar weer uit dit ‘Smile’. Zonder hulp van buitenaf werkte de band tijdens de pandemie aan een album dat ondanks serieuze onderwerpen als alleenstaande moeders en de invloed van smartphones en sociale media op onze maatschappij een lach op je gezicht brengt. Vooral in het superaanstekelijke ‘L.O.V.E. (Smile Please)’, waarop de band het uiterste spectrum van zijn ‘reggae metalsoundsystem’ op zoekt: Bob Marley zou jaloers zijn geweest op zo’n track. Bij prijsnummers als ‘Gimme That Boom’, ‘Set Fazers’, ‘Black Stars’ en ‘Life That’s Free’ zie je in gedachten een kolkende massa al helemaal met de voetjes van de vloer gaan. ‘Mama’ heeft dan weer meer zo’n relaxte reggaevibe, wat het album behoorlijk divers maakt. En: hoe vaker je de plaat luistert, hoe leuker het wordt. ‘Smile’ is wat dat betreft een terugkeer naar de oude vorm van Skindred. En wie daar al bekend mee is, weet dat stilstaan bij dit album onmogelijk is.