Pijnlijk genoeg kreeg deze band vooral bekendheid doordat zangeres Sophia Urista tijdens een optreden over een fan urineerde. Gelukkig wordt dit langzaam maar zeker overschaduwd door het feit dat ze het voorprogramma verzorgen van TOOL. Deze avond zijn ze echter, zonder voorprogramma, de hoofdact in een vaak verplaatste show.
Tekst en foto’s: Jochem van der Steen
De zaal is goed genoeg gevuld om tegen het uitverkochte aan te zitten. Het publiek is heel divers, van metalheads en punkers, tot oudere heren in nette overhemden en zelfs een gezinnetje. De combinatie van blaasinstrumenten en metal is er dan ook eentje die een breed publiek kan aanspreken. De sfeer is zeer prettig en al snel raak ik ook aan de praat met de bezoekers voor de show begint.
Mensen die dachten wellicht nat te worden op de eerste rij worden gerustgesteld, aangezien Sophia vanavond is vervangen door de andere zangeres van de band, Liza Colby. Met haar dreadlocks en korte broekje is het een opvallende, sensuele en krachtige verschijning. Geflankeerd door, in witte overalls gehulde, heren en dame op blaasinstrumenten en een enkele gitarist staat het podium goed vol. ‘Cochise’ (van Audioslave) is een fijne bekende opener om de zaal mee te krijgen. Daarna volgt een heerlijke mix van opzwepende nummers als ‘Sabotage’ (Beastie Boys), ‘Mother’ (Danzig) en ‘Bulls On Parade’ (Rage Against The Machine). De stem van Liza komt nog eens extra tot zijn recht bij de geweldige, emotionele vertolking van Alice In Chains’ ‘Rooster’ waarbij ze op de knieën gaat, lichaam ver naar achteren gebogen.
Naast Liza krijgen echter ook andere bandleden hun momentje in de spotlights. Er zijn verschillende solo’s voor de blazers, waarbij Liza even een stapje terug doet. Er komt er een strakke drumsolo langs en de gitarist mag ook nog even in zijn eentje zijn indrukwekkende kwaliteiten etaleren. Ik word echter pas echt omver geblazen wanneer de trombonespeelster haar instrument weglegt om vervolgens het publiek toe te spreken als introductie op Rage Against The Machine’s ‘Freedom’. Geweldig is de explosie die volgt wanneer ze, na het gesproken stuk, laat horen wat een krachtige schreeuw zang ze in huis heeft. Die longen zijn goed getraind door dat blaasinstrument!
Gedurende het hele optreden wordt er lustig gedanst en meegezongen in de zaal. Maar als dan als toegift de Rage Against The Machine-hit ‘Killing In The Name’ wordt opgestart knettert de energie van het publiek door de ruimte. Uiteraard gaan massaal de middelvingers de lucht in als er wordt gescandeerd “Fuck you, I won’t do what you tell me’’.
Ik kan niet anders zeggen dat dit een zeer overtuigend optreden was. Nooit eerder zag ik distortion pedalen gekoppeld aan blaasinstrumenten en was ik misschien even bang dat die combinatie voor een soort dweilorkest-feestje zou zorgen. Niets was minder waar. Door de felle energie en politiek geladen boodschap die regelmatig werd verkondigd, was dit gewoon enorm punk!
