DARK FORTRESS neemt twee keer afscheid van de Lage Landen

Concerten

12/05/2023

Updated 12/05/2023

ASPHAGOR, THE SPIRIT, DARK FORTRESS, Asgaard, Baroeg

Updated 12/05/2023

Er is een gezegde dat zegt (want anders was het geen ‘gezegde’) dat aan alle mooie liedjes een einde komt. Dat gaat echter evengoed op voor grimmige liedjes, want na net geen dertig jaren dienst houdt DARK FORTRESS het voor bekeken. Dat wilden ze echter niet doen zonder een deftige afscheidstournee en zo kwam het dat Rock Tribune aanwezig was bij beide Benelux-shows van ‘The Cosmic End Tour’. ASPHAGOR en THE SPIRIT mochten mee het podium op als opwarmers van dienst.

Teksten: Morbid Geert (Asgaard) en Bart Van Gheluwe (Baroeg) - Foto’s: Bart Van Gheluwe

Going out with a bang in JH ASGAARD

Gezien ASPHAGOR (6.5) voor ons een nobele onbekende was, checkten we vooraf wat van hun werk en dat leek niet meteen onder de categorie ‘verplichte aanschaf’ te vallen, maar onaardig was het evenmin. Bij aankomst in een stampvol gelopen Asgaard bleek de band volop aan de slag te zijn en konden we slechts een drietal songs meepikken, maar heel erg bleek dat niet. Het waren natuurlijk de openers, maar in vergelijking met de andere twee bands bleken ze echt wel een paar maatjes te klein. Veel uitstraling had het Oostenrijkse black metalcombo niet en indien de plotse weersverbetering in combinatie met de talrijke opkomst de temperatuur niet flink de hoogte had ingejaagd, dan waren we er warm noch koud onder gebleven.

Nee, dan was THE SPIRIT (8) een ander paar mouwen. De blackened death band uit Saarbrücken behoort samen met Thulcandra en Thron tot de generatie ‘Dissection-adepten’ en weet de nagedachtenis van de Zweedse ‘anticosmic metal of death’-meesters hoog te houden, maar hebben tegelijk toch een eigen smoelwerk ontwikkeld. Hun albums zijn stuk voor stuk klasse en hun recentste ‘Of Clarity And Galactic Structures’ (2022) is het voorlopige hoogtepunt in hun opwaartse mars. Gezien de band bij ons weten niet eerder optrad in ons land (maar sowieso weinig live speelt, eigenlijk zijn ze een duo), was het een dubbel plezier om hen bezig te zien. Hopelijk was het ook niet de laatste, want met hun technisch volmaakte, maar verbeten manier van spelen steeg ons adrenalinepeil zienderogen. Zonder enig gelul tussendoor werden de songs er naadloos door gejaagd in alle omstandigheden. Bij één van de laatste nummers deden ze dat zelfs toen het licht en de microfoon uitvielen. Onverstoorbaar bleven ze doorgaan, weliswaar ondersteund door mensen in de voorste rijen die met hun mobiele telefoon voor de belichting zorgden. Bizar, maar het gaf wel een extra dimensie aan de set. Hopelijk keren ze snel terug, want dit was wel héél erg genietbaar.

Minstens even genietbaar, maar zonder een kans om hen hierna nog terug te zien, was DARK FORTRESS (8.5). De sessiebassist van The Spirit had zich van wat corpsepaint voorzien en was nu toetsenist van dienst, verder was de totale ‘eigenlijke’ bezetting volledig en in een uitstekende vorm. Bij de aanvang bedankte zanger Morean het Belgische publiek voor de jaren trouwe steun, iets wat hij in het Nederlands deed (de man werkt al jaren in Nederland als klassiek componist). Maar hun grootste dankbetuiging kwam in muzikale vorm, met een wel heel vette show. Het werd een heel mooi uitgebalanceerde set met daarin songs van zeven van hun acht platen, iets wat weinig bands hen nadoen. Het mooie is dat ze daarbij steeds enorm veel afwisseling boden. In ‘Isa’ liet Morean nog eens horen hoe goed zijn heldere zang eigenlijk is, alvorens zijn helse growls en ijskoude raspende zang weer boven te halen. Met het razende, van indrukwekkende blastbeats ‘Pulling At Threads’ ontwrichtten ze menig nekwervel en met het oude ‘Crimson Tears’ dook men terug in de jeugdjaren van de band, met van die epische stukjes die herinnerden aan de oude Dimmu Borgir. De sfeer in ‘Cohorror’ deed de titel alle eer aan en mag dan wel heel druk opgebouwd zijn, maar was net daardoor ook flink overweldigend. Toen het doek na enkele toegaven viel met ‘Baphomet’, waren er bijna negentig minuten voorbijgevlogen zonder dat we er erg in hadden. En nogmaals: erg spijtig dat dit hun zwanenzang was, maar dit was wel heel erg ‘going out with a bang’!

Seks met de Goden in BAROEG, ROTTERDAM

Hoewel we toch al sinds half de jaren negentig zaaltjes afschuimen op zoek naar onze shot ruig gitaargeweld, hadden we nog nooit de eer het Rotterdamse Baroeg te bezoeken. Ter plaatse aangekomen leek Google Maps ons naar een frietbarak aan de rand van een park gestuurd te hebben. Enkele verdwaalde mensen met zwarte kledij, flink afstand houdend van elkaar als ware corona nog in het land ... de lichtjes verontruste gedachte ‘het gaat toch hier zijn’ besloop ons. Eens binnen bleek de eerste indruk behoorlijk verkeerd: klein, maar fijn, verzorgd tot in de puntjes en voorzien van alles wat een mens maar wensen kan voor een geslaagde concertavond. Vlak voor het eerste optreden begint, is de zaal minder dan halfvol. Het is natuurlijk een maandagavond. Opener ASPHAGOR (6) vat netjes op tijd aan. Op de rug van de heren prijkt de slogan ‘Tyrolean Hell’, geheel in de stijl van befaamde motorbendes. De gedachte aan de hel uit Tirol roept beelden van een zekere Anton op, een koude rilling over de rug, iets waar het geraamte aan de microfoonstand niet in geslaagd is. Als opener doen de Oostenrijkers het niet slecht, maar we hadden toch gehoopt het warmer te krijgen van black metal uit de hel.

THE SPIRIT (8) kopt daarentegen de bal daarentegen meteen binnen. Dissection is dood, leve Dissection! Onbekend is onbemind, maar de blackened death met melodieuze twingitaren is overduidelijk spek voor onze bek. De bassist van dienst is echter geen onbekende: Linus Klausenitzer. Enige verwondering in de vorm van ‘jij hier!’ ruimt snel plaats voor een ‘maar natuurlijk!’. Linus schuimde van 2011 tot 2020 met Obscura talloze podia af met zijn fretloze bas en zit samen met Morean in het eveneens geweldige Alkaloid, de groep die drummer Hannes Grossmann in 2014 na zijn vertrek bij Obscura oprichtte. Een opvolger voor ‘Liquid Anatomy’ uit 2018 zou geen kwaad kunnen, maar het is verdacht stil in dat kamp. Soit, we zijn afgeleid, terug naar de orde van de dag. Na een half uur spreekt gitarist/vocalist Matthias het publiek toe: ‘That was a nice warm up, now we start with some fast shit’. Dat blijkt niet gelogen! De Duitsers schakelen een versnelling hoger en geven nog een half uur van petrol. De zaal is ondertussen flink aangestampt. Warm aangelopen sluit The Spirit zijn eerste show in Rotterdam voldaan af.

Tijd voor de hoofdact. Fan van het eerste uur waren we niet, simpelweg omdat DARK FORTRESS (8,5) onder onze radar was blijven vliegen. Dat veranderde in 2014 toen we door ‘Venereal Dawn’ van onze sokken werden geblazen. Eens een optreden bijwonen van het progressieve blackmetalgezelschap stond nog op het verlanglijstje, maar was er nog niet van gekomen. De kans om ze een eerste én een laatste keer te zien, konden we dus niet laten passeren. Licht uit, spot aan. Linus is nog maar net het podium af wanneer hij met lichte make-up die het midden houdt tussen corpse paint en Madame de Pompadour achter de synth kruipt. Een duobaan, efficiënt! Hannes Grossmann kruipt achter de kit, gitaristen Asvargr en V. Santura zetten zich klaar om uit de startblokken te schieten.

Lichtjes slungelend en voorovergebogen neemt de boomlange Morean plaats achter de microfoon. De ogen draaien weg, de raspende doodsreutel snijdt door merg en been. Na zo’n kwartier spreekt de vocalist het publiek toe: ‘Goedenavond Rotterdam. Wat gek dat we hier nog één keer kunnen komen spelen op onze allerlaatste tournee op deze allerlaatste show van Dark Fortress in Nederland. Wat geweldig dat het hier gewoon thuis kan in Rotterdam. Wat fantastisch dat jullie met zo velen zijn gekomen. Dank jullie wel, dit betekent enorm veel voor ons.’ Het publiek juicht, hapt even naar adem en wordt nog eens drie kwartier bijna non-stop ondergedompeld. Morean vervolgt zijn elegie: ‘We bewegen ons helaas jegens het einde van deze set, deze show en deze carrière, maar niet zonder eerst iets te spelen dat jullie misschien al eens gehoord hebben: hier is ‘Ylem!’’ Gejuich, applaus. Met ‘Dank jullie wel, R’dam, jullie waren geweldig. Wij zien jullie in een volgend leven, take care!’ en ‘Doe nog één keer mee voor je flauwvalt, net als wij. Here is a song about sex with gods!’, sluit Morean de ceremonie af, om daarna nog een allerlaatste keer met ‘Baphomet’ de pannen van het dak te spelen. (Bart Van Gheluwe)