Een wonder! Een mirakel! We slaagden erin om op een vrijdagavond slechts één uur te rijden van Antwerpen naar centrum Brussel. Daardoor waren we voor de verandering eens op tijd in AB. Hoe graag we ook met de trein zouden komen: als een concert gedaan is om 22:30 en je ten vroegste om 02:00 ’s nachts thuis kan zijn met het openbaar vervoer, tja, dan is de keuze snel gemaakt.
Tekst : Bart Van Gheluwe – Foto’s: Claude Bosschem
Voor de Europese tak van de Lightwork-tour bracht Devin Townsend twee groepen mee. Het Noorse Fixation (7) mocht stipt om 19.00 u openen. Het nog jonge gezelschap, opgericht in 2020 en getekend bij Indie Recordings (Djerv, Kvelertak), bracht energieke (post) metalcore gemixt met stadiumrock en elektronica. Het geheel deed met momenten aan Leprous denken, maar dan met Chester Bennington achter de microfoon. De zanger was erg blij dat hij nog eens in Brussel was, want hij had in Waterloo gewoond van zijn 11 tot 15 jaar. Het voelde als thuiskomen. Hij bedankte de vrienden van die tijd die afgekomen waren.
In de vorm van Klone (7) stapten veteranen op het podium. Al sinds 1995 bouwt het alternatieve rock/metal-collectief uit Poitiers aan het muzikale pad. Ook zanger Yann Ligner wist met trots te vertellen dat hij blij was om nog eens in Brussel te zijn, want het was alweer 15 jaar geleden dat ze in Magasin 4 hadden gespeeld. De muziek kabbelde voort, maar één van de gitaristen ging wel compleet los. Hoewel we de meeste nummers van Björk om door te spoelen vinden, kon de cover van ‘Army Of Me’ er nog wel mee door. Ook de bassist kreeg een kuur, want even later stond die tussen het publiek. De zaal reageerde eindelijk opgewarmd met een enkele crowdsurfer op afsluiter ‘Yonder’. Ook al deden ze nog zo hun best, de overweldigende meerderheid in de zaal was gekomen voor de hoofdact.
Stiekem was het optreden tijdens de podiumwissel al begonnen, want op de achtergrond speelde een ambient drone die vermoedelijk van het wenkbrauw-fronsingen veroorzakende ‘Snuggles’ kwam. Het podium vulde met blauwige rook. Niet veel later braken de neon lichtjes op twee Framus-gitaren er doorheen. Met ‘Ik ben Devin Townsend (9) en het is mijn intentie om vanavond een geweldige avond te hebben, zijn jullie mee met mij?’ opende de kale Canadees welbespraakt het optreden. Ja, naast de telkens minutieus gespeelde muziek zijn de bindteksten van Hevy Devy een belangrijk element in wat de liveshows van de man zo geweldig maken. In tegenstelling tot het hele circus waarmee Devin voor ‘Empath’ op het podium stond, koos hij voor de ‘Lightwork’-tour een sobere bezetting met slechts vier muzikanten op het podium: bassist James Leach, drummer Darby Todd en gitarist ‘en al de rest’ Mike Keneally.
Met ‘Lightworker’ steekt de groep van wal. Het is duidelijk dat Devin in goeden doen is. Toch verontschuldigt hij zich voor zijn stem: ‘Het spijt, maar ik heb een verkoudheid. Ik heb mijn stem twee uur opgewarmd, maar ik klink als een rauwe biefstuk. Het spijt me ten zeerste. We gaan erdoor geraken, maar ik ga een beetje hulp nodig hebben. Het volgende nummer is gemakkelijk om te zingen: Kingdom! Negeer dat ik niet juist klink en alles is zoals het hoort. Als ik het niet vertel, merkt toch niemand het, dus doe maar gewoon alsof alles normaal is!’ Goed, Devin klonk inderdaad niet loepzuiver zoals we van hem gewend zijn, maar weinig zangers zullen het hem nadoen om zo goed te klinken, zelfs zonder verkoudheid!
Daar waar anderen gitaarwissels zo onopvallend mogelijk willen uitvoeren, maakt Devin er een element van de show. ‘Ooh, a sexy beat. Yes, that’s sexy in Canadian!’. Naast de vuurtoren bevat het artwork voor ‘Lightwork’ ook een octopus. Dit beest vormt de rode draad doorheen het verdere optreden. Voor ‘Dimensions’ brengt men een theremin met een octopus over het podium op: ‘That’s gimmick number one, check it out!’. Niet veel later moet Devin even hoesten: ‘Mijn favoriete deel van de show! Een fluim die smaakt naar piña colada!’. Devin drinkt ostentatief van zijn flesje water, maar niet veel later krijgt hij een kopje thee aangeboden: ‘Ho maar, door Kuifje goedgekeurde octopuspis, of zoals men in mijn kringen zegt: octopis! Maar dat weet je alleen als je een pis-connaisseur bent. Acht tentakelige goedheid!’.
Met een selectie aan nummers gaande van het begin van zijn carrière tot de laatste plaat, komen de meeste aspecten uit Devins rijkgevuld oeuvre aan bod, met nummers uit ‘Infinity’, ‘Terria’, ‘Physicist’, ‘Empath’ en uiteraard de laatste plaat ‘Lightwork’, aangevuld met een beetje The Devin Townsend Band en Strapping Young Lad. Ziltoid was er weliswaar niet muzikaal bij, maar de handpop verscheen plots in het publiek en misschien was de octopus wel gewoon een vermomde Ziltoid. De humor tussen de nummers door kwam in elk geval uit dat universum. Zo onnozel Devin het ene moment kan doen, zo geëmotioneerd is hij het volgende: ‘Dat maakt het leven zo prachtig, dat je nooit weet wat je gaat krijgen. Ik denk dat als we alle dingen zouden kunnen controleren, dat er geen muziek zou zijn, echt. Er zou niks zijn om over te schrijven… Het volgende nummer komt van Terria en heet Deep Peace. Ik wens het iedereen hier toe!’ Na ‘Bad Devil’ en ‘Love?’ gingen we met een smile tot achter onze oren naar huis.
Setlist Devin Townsend
Lightworker
Kingdom
Dimensions
The Fluke
Deadhead
Deep Peace
Heartbreaker
Spirits Will Collide
Truth
Bad Devil
Encore:
Call of the Void
Love?
